Martın Son Cuması

                        Mart ayı da bitti sevgili blog ahalisi. Mart bana yılın en uzun ayı gelir, sanki hiç bitmeyecek ve bahara ulaşamayacağız sıkıntısı yaratır. Hem sıcak günler olur hem buz gibi. Gerçekten de bu hafta iki ayrı mevsimi yaşadık bir gün arayla. Ee normal bu, mart kapıdan baktırır, kazma kürek yaktırır dememişler boşuna. Kaybolan enerjimi bulmuş değilim; aile de olan ufak tefek can sıkıcı durumlar enerjimi almıştı ki geçen hafta güzel bir yeni yaş dönümü yaşamıştım. Bir taraftan her yanımı saran fibromiyaljik ağrılar, ağrı sonucu stres, stresin yükselmesiyle daha çok ağrı, bir taraftan her gün aldığımız kötü haberlerle bir türlü yüzeye çıkamadım. Şimdi de çok farklı değil durum ama kendime devamlı sağaltıcı bir tedavi uyguluyorum. Bol bol olumlama, Allah'ı anma, tuttuğum oruçla bir çok negatif duygudan kurtulduğumu hayal etme çalışmaları.

Yeni evimizle uğraşmak çok iyi geliyor ama bu sadece haftasonları mümkün. Şimdi Ramazan da olunca çalışmalara ara verdik. 

Evin ön bahçe duvarlarını yaptırmıştık ama istediğimiz gibi olmayınca tekrar bir usta çağırıp açık olan yerlerine taş ördürdük. Bahçe girişini farklı bir yerden yaptırdık. Gelen usta da en başta her şeyi tamam yaparım demesine rağmen işe başlayınca kafasına göre çalışmak istedi. İstediğim bir şeyi ısrarla yapmak istemeyerek inatlaştı. Niye böyle oluyorlar anlamıyorum, müşteri ne isterse yap git ama olmuyor işte.

Şu duvarın ortasından kapı açmıştı eski usta. Orayı kapayarak en sağdan giriş yaptık. Böylece bahçe ortadan bölünmemiş oldu. Bir kaç ay içinde bahçeye toprak dolduracağız , bakalım bir sorun yaşamazsak..

Evin içini ne zaman çekeceksiniz diye çok mesaj alınca bir video çektim..

''Sabah uyandığımızda bir günün içine doğru yürüdüğünüz hissini yaşıyor musunuz? Yoksa taşımaktan bezdiğiniz ağırlıkların hamalı bir günün bütün yoruculuğuyla üstünüze doğru geldiğini mi hissediyorsunuz?'' Diye sormuş Gökhan Özcan geçen hafta yazdığı köşe yazısında.

Sabah her kalktığımda ne yazık ki ikinci şıkkı yaşıyorum son yıllarda. Yaşında getirdiği bir yorgunluk var mutlaka çünkü daha zorlu şartlarda çalıştığım işime giderken böyle değildim on yıl önce. Gerçekten de yaşla doğru orantılı güne başlama enerjisi. Zar zor yataktan kalkıp yola koyulduğumda yavaş yavaş açılıyorum. Bir de mekan değişikliği öyle iyi geliyor ki. 

Yemyeşil alanda çalışmanın lüksüne kaç kişi sahip acaba? 

Hafta başı çok güzel bir hava vardı. Okulun yakınında ki alanda vakit geçirdik biraz. Çocuklar kitap okudu, fotoğraf çekti, çiçek topladılar. Hatta geçen bir koyun sürüsünün kuzularını sevdiler.

                             Aradan iki gün geçti ve köy bu hale geldi. Martın sonunda kış tekrar dönmüş, lapa lapa kar yağmıştı. Bu sene tam anlamıyla kar yağmadığından çok sevindik ama  kısa sürdü heyecanımız. Ertesi gün tekrar günlük güneşlik ..

Wilhelm Genazino'nun kitaplarını beğeniyorum. Elden Düşme Dünya'yı almıştım, onu bitirdim. Genazino'nun kahramanları değişik. Dünya gözüyle karşılaşsak böyle tiplerle nasıl olur acaba diye düşünmeden edemiyorum. Bıkkın, yaşamı önemsemeyen tipleri okumayı seviyorum. Yorgun bir iş günü sonrası en rahatlatıcı şey, benim için, kitap okumak.

                             Sonrasında iftar hazırlıkları.. Yemek pişirme, pide almak için fırına gitme, sofrayı hazırlama ve ezanla oruçların bozulması. Gündelik telaşlara bir ara verelim dedik arkadaşlarla, iftarımızı bir lokantada yaptık. Gün içinde buluşmalarımızı akşama taşımış olduk. 

Bazen küçük kaçamaklar, buluşmalar çok iyi geliyor insana. Yoksa hayat ev-iş gidiş gelişinde öyle sıradanlaşıyor ki ruhlarımız bile yetişemiyor bu koşturmaya. 

Bir hafta da böyle geldi geçti.Mart bitti bu sene de. Nisan bakalım neler getirecek?

Mutlu ve huzurlu haftasonu herkese!