TATİL BAŞLADI!

                              Nihayet  tatilimiz  başladı.  Bugün  yola çıkıyoruz. Kısmetse  yarın Ege'nin güzel bir kıyısında  olacağız. Ve  bütün sene beklediğimiz an başlayacak.  Her ne kadar  bol gezmeli,  dolaşmalı  tatili  sevsemde  hiç bir şey  yapmadan  saatlerce şezlongta  yatmayı, kitap okuyup ara sıra uyumayı,  denize girmeyi,  durmadan yemeyi-içmeyi  de  çok seviyorum. 

                              Ben  bunları  yaparken  tüm  tatil hayali  kuranlara da  dayanın diyorum :))

                              İnşallah  dönüşte  görüşmek  üzere ..

KEÇEDEN BALIKLAR

                           Bu  sıralar  film  izlemelerim  sekteye  uğradı  nedense.  Yalnızca bu  değil,  boyamalar, mutfak işleri  vs...  Oldukça  monoton bir  döneme  girdim.  Bunun yanında arkadaşlarımla  birlikte oluyoruz. Gezmeler çoğaldı yani. Blog dünyasına bile  fazla vakit ayıramıyorum. Bundan iki  ay  önce  yaptığım bir  işi  paylaşayım dedim.

                           Bu  keçeden  yaptığım  balıklar.  Keçeden  balık  dikip  boncuklar dizip  ağacıma  astım bile..




                         Bahçe  baharın  gelmesiyle  renklenmişti,   balıklarımla  daha   bir  güzel  oldu.  Başka  
projelerim  daha  var  ama  dediğim  gibi  hep  projede  kalıyor.  Biraz  harekete  geçmem  lazım.  Aslında okulun son  günlerindeyiz,  tatile 4  gün kaldı.  Yaz  tatili  geldi bile,  çok mutluyum :))

Wittgenstein’in Yeğeni

                             
                               Sancılı ve öfkeli  monolog okumaya  ne  kadar  dayanırsınız?  Nedense  Thomas Bernhard'ı  anlatmak istemiyorum. Anlaşılmak ta istememiştir  zaten. Öfke ve karamsarlık dolu  dilini  bir çok  kişi  sevmeyecektir. Ama  ben, ilk  Don sonrasında  da Odun  Kesmek  isimli  kitaplarıyla tanıştım  onunla.  Kitaplarında  döngüsel  halinde  süren  anlatımını  çok  beğendim .  Şimdi de elimde  Wittgenstein'in  Yeğeni  var.
                                Kitabın son  kısmında  Orhan Pamuk'un  yazarın  romancılığına  ait görüşleri  var. Şöyle diyor Pamuk :  ''  Tekrarlanan  düşünceler  -  düşünceden  çok  ünlemlerle  bitirilecek  öfkeli  bağrışlar,  sövgüler, ilenmeler, çığlıklar,  yakarışlardır  bunlar-  akıllı,  uslu,  mantıklı  dünyasında  kalmaya  kararlı  okurun  kolay  kolay hazmedemeyeceği  şeylerdir :  Bütün Avusturyalıların  gerizekalı olduğunu  okuruz,arkasından Almanlar  ve  Hollandalılar içinde  aynı şeyler  söylenecektir;  bütün  doktorların acımasız  birer  canavar ,  sanatçıların  çoğunun aptal, yüzeysel, yeteneksizolduğunu okuruz;  bilim  dünyasının  şarlatanlar dünyası  dünyası,  müzik  dünyasının  sahtekarlar dünyası  olduğunu okuruz;  zenginler  ve aristokratlar iğrenç asalaklardır,  yoksullarda fırsatçı  ve üçkağıtçı,  aydınların çoğunun özenti  düşkünü  boş  kafalılar,  gençlerin  çoğunun  da  herşeye  gülen  budalalar olduğunu  okuruz...

                              

                 Orhan  Pamuk  Bernhard  dünyasına  giriş  için  Wittgenstein'in  Yeğeni 'nin  rahat  bir  başlangıç  olduğunu  söylüyor.Thomas  Bernhard  'ın  roman  dünyasını  daha  yakından tanımalı, onun daha  karmaşık  ve  daha  zengin  öteki  kitaplarını da  çevirmeliyiz,  diyor..
                Bu  kitapta  son zamanlarını  yaşayan iki dosttan  birinin  hesaplaşmasını,  öfkesini,  nefretini tekrar tekrar  okuyoruz.  Bu  döngüsellik  beni  sıkmadı. Gerçekten de Orhan  Pamuk'un  dediği  gibi  güvenli  dünyalarında  çıkmayı göze alamayanlar  okumasın.  Hayat denen  şu  kısacık  zamanda ki  çırpınışlarımızı  yüzümüze  yüzümüze  vuran  Bernhard  okumak  size  ne kazandırır  bilemiyorum.  Onun  tiksindiği  bu  kadar  konu varken  nasıl  yaşamayı  becerdiği  ayrı bir  konu.  Valery  bir  yerde   nefret  edip  tiksindiğimiz bayağılıklarla  aslında  yakından  ilgilendiğimizi,  bayağı  bulduğumuz  şeylerle  aramızda  bir  merak  ve  yakınlık  olduğunu  söyler.  Bernhard'ın  kahramanları da  durmadan  nefret  ettiği  konulara  dönerler,  nefretlerini  körükleyecek koşulları  ararlar  ,  iğrenmeden  nefret  etmeden  yaşayamazlar:  Viyana'dan  nefret ederler,  oraya  koşarlar,  müzik  dünyasından  iğrenirler,  müziksiz  yapamazlar ;   kız  kardeşlerinden  nefret ederler,  onu  ararlar;   gazetelerden  iğrenirler  ,  okumadan  edemezler...

                 

Espresso  eşliğinde  bir  çırpıda  okunan   Bir  Thomas Bernhard  kitabı  daha. Kapanışı  kitaptan  bir cümleyle  yapmak  istiyorum :

'' Ben  de  er  ya da  geç  kendimi  ve  dünyayı  hastalıklı  biçimde  gözümde  büyüttüğüm  için  mahvolacağım ...''

Diğer  kitaplarına  başlamak için  sabırsızlanıyorum  ama  hemen  geçmeyeceğim.  Biraz  ara vermeliyim  bu  yoğun karamsarlığa.  Yeni  okumalarda görüşmek  üzere...

Schopenhauer'ın Teleskopu

        Yeni  aldığım   Schopenhauer'ın  Teleskopu  adlı  kitapta  şöyle diyor :
'' On dokuzuncu  yüzyılın en büyük  filozofu  diyor ki, herhangi bir  probleme  bakış açısı kazanmak için  elli yıl  geleceğe  gidip  oradan,  tersine  çevirdiğimiz  bir  teleskopla  yanlış  uçtan  ,  gelecekteki  o  andan  ,  şimdi  ki  kendimize bakmalı,  geriye bakışın  avantajıyla karar  vermeliyiz''.
        Kitapta  dondurucu  bir  kış  günü,  Avrupa'nın  işgal altına  alınmış  bir  kasabasında  askerlerin  gözetiminde  bir arsaya  getirilen  iki  adam  arasında ki konuşmalara  tanık oluyoruz.  Biri  fırıncı  diğeri  tarih  öğretmeni.  Çeşitli  konuşmalara  felsefe ve tarih bakış  açısıyla bakarız. Gerçi  bu  konuların etkisi  biraz  yavan kalmış  bence.  Ama  yine  de  ilgiyle okudum.  Kitabın  yazarı  İrlanda'nın  şairlerinden Gerard  Donovan.. Yazarın  ilk  romanıymış..

                                                  

          Kitap  okumayı  çoğalttığım  şu   günlerde   filmler de  izliyorum  bir  taraftan.  Bunlar yorgunluğumu  alan  ender şeylerden.  Geçen  gün  internette  gezinirken  yıllar önce  seyrettiğim  bir  dizi ye   denk  geldim.  Çok  uzun  yıllar  geçti  üzerinden.  Çocukken  seyrettiğimi  hatırlıyorum. Bu  diziyi  görünce  nasıl mutlu oldum  bilseniz.  

                       
                                            

                                 The life  and  times of  grizzly  adams  bu  dizinin  adı.   80'li   yıllardaydı sanırım.  TRT  de  pazar  kuşağında  yayınlanırdı  sanırım.  Eşeğiyle  dağ bayır  gezinen  yaşlı  bir  adam  vardı. Eşeğin  adı  '  yedi  numara'  ydı  galiba.  Yoksa  başka  bir  dizideymiydi  acaba?   Belki  de  karıştırıyorum  ...
                                  Dizinin  2005 versiyon  bir filmi de var. Yönetmen  Werner  Herzog..Eğer izlemek  isterseniz   burada

                                             

Nane Şekeri ve HEBA

                                "Paramın kalan son kısmıyla, bunu aldım. Yalnızca bir adamı öldürmek için. Ama tek başıma ölmek istemiyorum. Hayatımı mahveden piçlerin arasından birini de yanımda götüreceğim.Fakat hangisini öldürmeliyim? Sadece bir tanesini seçmek zor."

denirse  bir  film de  merak etmez misiniz?  Bu  sözleri  son  seyrettiğim  filmden,  Bakha Satang - Peppermint Candy den  alıntıladım..Yani  Nane  Şekeri...Film,  Gezi (1999), Fotoğraf Makinesi (1999), Hayat Güzel (1994), İtiraf (1987),  Duacı (1984),  Asker Ziyareti (1980)  ve Piknik (1979) olmak uzere 7 kısımdan oluşuyor.
Film  bir  piknikle  başlıyor. Filmin baş  karakteri  Yong  Ho  1979  da ilk  pikniktedir.  Son  piknik  1999  yılında yapılır.  Bu    piknikte uzun  zamandır  görmediği  arkadaşlarıyla beraberdir. Ama  diğerlerine  göre tuhaf  davranmaktadır. Herkes  eski  günleri neşe ile anarken,  kolkola  şarkılar  söylerken  o oradan  oraya  koşturmaktadır.  20 yılda Yong Ho'nun  kisiligini  tamamen degistirecek  bir cok olay olmustur.


                                        


                           20 yılda Yong Ho'nun   bu  hale  gelmesinde  etkili olan  olayları  adım adım seyrediyoruz. Bana  bu  film  ortaokul  yıllarında  yaptığımız  münazarayı  hatırlattı. '' Kişiliğin oluşmasında  genetik mi etkili çevre mi ''  gibilerinden  birşeydi.  Film de  savunulan  çevre  daha çok.  Başta  oldukça  iyi  bir  karakter  sonlar da işte  yazdığım bu  sözleri  söyler  hale  geliyor.
                           Heba 'yı  biliyorsunuz  Hasan Ali Toptaş'ın  son  romanı.  Bugün de  bu  kitabı okumayı  bitirdim. Nedense  bu  filmle  kitap  arasında  bir  ilişki  kurdum  kendime  göre.  İkisinde de  ortak yan belki de  heba olmuş  yaşamlar..Kitapta  bugünle  geçmiş  arasında   gidip  gelen  kahramanlara  tanık  oluyoruz. Birçoğunun hayatı bir yönden  umutsuzluk  sınırındadır.  Romanın  asıl kişisi  Ziya'nın  yaşamına  ilginç  bir  kurguyla tanık oluruz.  Aynı  filmde ki  Yong Ho nun  hayatının anlatımının  kurgusu  gibi.  Ziya'nın  evini kapatıp  bir köye  gitmeye  karar  vermesindeki  olaylar  nedir?  Neler  yaşamıştır ki  bu  umutsuzlukla yabancısı  olduğu  bir hayata  yelken açmıştır.  Binnaz Hanıma  gelip  evin anahtarını  vermek istemesiyle yarı  gerçek  yarı  rüya  bir kurguya  gireriz..Sonrasında da adım adım Ziya'nın  sonuna doğru  gideriz. Yine  yazarın anlatım  dilinin  ayrıcalığıyla..


                         


                   Sevdiğim  bir  yazarın  yeni  kitabını  okumak  güzeldi.  Buraya  da   Hasan  ALİ  Toptaş'ın  1969 yılında  çekilmiş  fotoğrafını  koydum. Bakar mısınız,  bir  elinde  gazoz,  diğer  elinde  Kemalettin Tuğcu'nun  kitabı. Yazar  bir  röportajında  bu  fotoğrafa dair şöyle diyor :  ''Benim  en sevdiğim,  çocukluğumu anlatan fotoğraf bu. Elimi  kitabın arasına koymuşum ayraç  gibi. Demek fotoğraf  çekilmeden  önce  kitabı okuyormuşum ...''
                   Yazar  olacak  çocuk duruşundan  belli :))

Neşemiz yok :(

TELGRAFHANE

uyuyamayacaksın

memleketinin hali

seni seslerle uyandıracak

oturup yazacaksın.

çünkü sen artık o eski sen değilsin

sen simdi issiz bir telgrafhane gibisin,

durmadan sesler alacak

sesler vereceksin.

uyuyamayacaksın

düzelmeden memleketinin hali

düzelmeden dünyanın hali

gözüne uyku giremez ki...

uyumayacaksın

bir sis cani gibi gecenin içinde

ta gün ışıyıncaya kadar

vakur metin sade

çalacaksın.

                                      melih cevdet anday