Korku Ruhu Kemirir

                                Yeni  keşfettiğim  bir  yönetmen Fassbinder.  Evet ,  ne  yazık  ki  bu kadar cahilim.  Meğer  nasıl da  ünlü  ve iyi  bir  yönetmenmiş. Aslında  yazın bir filmini  seyretmiştim.  The  Marriage of Maria Braun  adlı  filmini  seyretmiştim  bu yönetmenin filmi olduğunu  bilmeden.  Geçen  haftalarda İstanbul Modern de  gördüğüm  haberle tanıştım  Fassbinder ile.  Yeni  Alman  sinema öncülerinden.  37  yıllık  hayatına  bir  çok  film  sığdırmış. Çeşitli  festivallerde  20 adet  ödül  almış.  Fassbinder 'ın  ilk  ses getiren  filmi   Angst essen Seele auf  yani  Korku  Ruhu  Kemirir..
                              Film  yağmurlu  bir  gece  kendine  küçük  bir  bara  atan  yaşlı  kadınla başlıyor.  Emmi  adındaki  kadın  her gece  önünden  geçerken  içeriden   gelen  arapça şarkıları merak ederek  girmiştir bu  bara.  Göçmen  arapların  geldiği  bu  barda üçbeş  kadın  ve  erkek  vardır.  Tüm  gözler  yaşlı  bayana  çevrilir.  Kadın  masaya  oturarak  bir  kola  ister.  

                                             

                               İlerleyen  saatler de  Emmi  Ali  ile  tanışır.  Film  bundan  sonra  yavaş  yavaş  işleniyor. Görünür de  çeşitli  şekillerde   yalnızlık  çeken  iki  insanın tüm  olumsuzluklara  karşı (  Emmi  Ali den   20  yaş  büyüktür)  aşkını,  ilişkisini  anlatıyor.  Tüm  toplumlarda  erkeğin  oldukça  küçük  bir  bayanla  aşkı kabul  ediliyor  nedense.  Yaşlı  bir  kadının  tüm çökmüşlüğüne rağmen  genç bir  erkekle  olması  film de erkeğin de  göçmen olmasından doğan kabul edilmemişliğine,  insan  olarak değer  veren  bir  kadınla  karşılaşmasıyla  imkan  buluyor.  Filmde  demek  yalnızca  bizim  toplumda  yokmuş  dedirten  mahalle  baskısını  görüyoruz.  Satış  yapmayan  mahalle  bakkalı,  dedikodu  yapan  apartman kadınları,  ülkede yaşayan  yabancıları  aşağılayan  yerliler..


                                          



               Tüm  olumsuzluklara  rağmen  hayatta  bir  şekilde  yalnızlık  çeken  bu  insanların  ilişkisi  başlar.  Emmi  oldukça  mutludur.  Ölen  kocasından   yıllar  sonra  bir  aşk  yakalamıştır.  Ama  yine de  tereddüt  içindedir.  Emmi  çok  mutlu  olduğunu  ama  bir  yandan  da korku  içinde  olduğunu  söyler  Ali'ye.  Ali'nin  cevabı  ise  ''   Korku  ruhu  kemirir ''  oluyor.  Film  aslında  bu  cümlenin  üzerine  inşaat  ediliyor.
Geçte olsa keşfettiğim bu yönetmenin  diğer  filmlerini  merak ediyorum. Sıra diğer filmlerinde...

Sandor Marai Sevmek

                                        İlk  kez  okuduğunuz  bir yazarı  hemen sevebilir misiniz?  Diğer  kitaplarını da okuyup şöyle  bir  okuma süzgecinizden  geçirip  mi  karar  verirsiniz?  Sandor  Marai     ismini  bir yerlerden  duyup  yaşamına ait geçmişini  okuduğumda  karar  verdim  okumaya. Belki  de  89  yaşına   gelmiş bir insanın  niçin  intihar etmiş olabilir merakıydı  kitaplarını  okutan.  İlk  olarak  Buda ' da  Bir Boşanma  adlı  kitabını  aldım elime. 2  günde  bitirdim.  Akıcı  dili, yormayan anlatımı ama derine nüfus eden yazdıklarıyla bir çırpıda  okuttu kendini.  Esra  Yalazan bir yazısında  onun  hakkında  şöyle  diyor :
''         Sandor Marai, Türkçeye çevrilen son romanı Buda’nın Boşanması’nda, ‘his kayıplarını’ ve o kaybı iradesine rağmen yaşayan insanın çaresizliğini anlatmak istemiş esas itibarıyla. Ve her zamanki gibi bunu hırpalayan edebî anlatımıyla yapmış. O ‘derin bilincinin’ kendisine kurduğu tuzaklar yüzünden ansızın sevmekten vazgeçenlerin düştüğü boşluğu okuduğum hiçbir yazarın cümlelerine benzemeyen dürüst bir çıplaklıkla tarif ediyor. Karakterlerindeki eksikliği aşkla tamamlayan insanın uyanış ânında hissettiği sarsıntıyı tarif ediyor. Bizi hayatın köklerine bağlayan aşkın nihayetinde bir düşman gibi hayattan büsbütün koparttığını acımasızca hatırlatması biraz incitiyor ama tam da bu yüzden ona okudukça daha çok bağlanıyorsunuz. Kuşkucu bakışlarını aklınızdan geçenlerden ayırmadan diyor ki, hemen önünüzde duran, çok iyi bildiğiniz bir dünya var ama o kadar kibirli olmayın belki de tanımadığınız öteki yanınız bilmediğiniz bir dünyada soluk almak için can atıyordur ve sizin bundan ödünüz kopuyor.''

                                                

                   Kitapta  aklın ,  mantığın, olması gereken rutin düzenin  temsilcisi  kahramanı   Kristof Kömives' nin  değerlerini usul  usul  okuruz. Gençlik  yavaş yavaş  gitmektedir,  hayatın anlamı açıkça  belirmeye başlamıştır.  Herşeye sahipken  bir anda koca bir boşluk  belirir.  ''  Tolstoy  günün  birinde   bu şey..bu  boşluk  ona  egemen  olduğunda  elli  yaşındaydı . O da  kaldıramadı.  Kimse dayanamaz  buna . Nereye  kaçabilirim ?  Hayata mı?   diye  soran  doktor  arkadaşıyla  kesişir  hayatı.  

Kömives  hayatını  sorgulamaya başladığında  , derin  boşluğu  gördüğünde 38 yaşında.  Tolstoy  50 yaşında  görmüştür . E. A. Poe aklıma  geliyor ,  onunda içinden  çıkmayan '' kuzgun'' u  vardır. Devamlı onu  rahatsız eden , belki de  besleyen.  Geçen  günler de  okuduğum  Latife  Tekin'in  Muinar  adlı  romanında  da şöyle diyordu :

'' coğrafyası gizli bir kocakarıyım, her kadının içinde benim gibi bir kocakarı uyur derinde, uyanması şans işi, şarta bağlı”   ..  Gerçekten şans mıdır  keşfetmemizi  sağlayan?  

                  Sandor Marai  bana  bir çok  soruları  sordurdu.  Benim de yıllar önce , belki de oldukça erken bir yaşta   keşfettiğim  boşluğu tekrar  hissettirdi  . Romanda  geçen  mekanları - Budapeşte'yi  bir  kış  günü  görmüş  olmamında etkisi  büyük  - sanki yeniden  gezdim, romanın  atmosferine daha  çok  bağlandım. Herkesin  etkilenme eşiği  farklıdır ama  ben çok şey  buldum bu kitapta..

Sonbahara Doğru

                                     Bugün  tam anlamıyla sonbahara girdik bence. Dün 21  eylüldü.  Belki  bir çoğumuz için fazla anlam  içermez  ama  sonbahar  ekinoksu.  Dün  scorox  un  yazısını  görünce  benim de aklıma geldi.  Bu  tarih  sonbahara  tam  olarak  girdiğimizi  simgeliyor.  21  eylülde  gün  ve  gece  birbirine eşit oluyor.  Artık hasat  zamanı..Güneş ışıklarının  etkisi  azalıyor.  Birçok  meyve  ve  sebzenin  toplanmaya  başlandığı  zaman. Hava da  artık  ayaz  vardır.  Bu günden sonra  geceler  uzamaya  başlar  ve  soğuk  kış  günleri  kapıdadır.  Scorox ta  anlatmış , bu  Mabon  günü.  Birçeşit pagan festivali  galiba. Ama  amacı ve içeriği  hoşuma  gitti.  Biraz  bunlardan bahsetmek istiyorum.  Bu ekinoks   21 -  23  eylül  arası  kuzey  yarımkürede  , 21-23  mart  arası  güney yarım kürede  oluşuyor.  Mabon Galler  Bölgesinin Kelt   kökenli  genç  Tanrısıymış. Mabon da  bu  tarihte  kutlanan  bir tür  festival.
                                 Dün  hava  oldukça  güzeldi.  Denizimiz  sakin,  güneş  sımsıcaktı.  Boğazımın ağrısı, ateşime rağmen  bu  günü  kaçırmak  istemedim  .  Arkadaşlarımla  buluşup  deniz  kenarında  oturduk.  Akşama  doğru  bu  güzel havadan  eser  kalmadı.Üzerimizde  hırkalar  olmasına  rağmen  oldukça  üşüdük.  Eve  gelince  battaniye altına  girdim.  Bugün de  bu  geçiş  döneminde  bizim  evde  de  elmalı  tarifler olmalı dedim.  O kadar  halsizdim ama  yine de  elmalı,  havuçlu  ve  cevizli  bir  kek  yapmayı  başardım.

Bir  pagan değilim tabi ki  ama  çok  beğendim ben  bu işi.  Evde   sonbaharı  büyük  bir  umutla,  olumlu  düşüncelerle  bekleme,  bereket  ve  huzuru  arzu  etme fikri  çok  güzel.  Eğer  vaktiniz  varsa  sonbaharı   temsil  eden  bu  meyveler  ile  siz  de  birşeyler  yapın  derim.  Bu  belki  bir  kek,  bir  kurabiye  ya da  reçel  olur.  Aslında  bir  çok  evde  yapılan  kış  hazırlıkları  bunlar..

Bu  hafta  sonu  sonbahara  merhaba  dedik  biz.  Yeni  başlayan  bir  mevsimle  yeni  bir  döneme  girdik.  Allah'ın  hepimize  bereketli,  huzurlu  ve  barış  dolu  günler  sunmasını  diliyorum..Güzel  günler  de  buluşmak  dileğiyle..

Damla sakızlı ve Lorlu Kurabiye

                          Evde tatili  geçirmenin  faydaları   ' bugün ne yapsam '  diye düşünüp  hemen uygulamak oluyor. Gerçi  artık tatil bitti ama  olsun. Bir kurabiye  yapmak aklımda  vardı,  tariflerime  bakarken  lorlu  kurabiye  tarifine rastladım.  Nasıldı acaba  diye  düşünürken  hemen  yapmaya  karar  verdim.
                         Tarifi  şöyle :
                 *  250  gr  tuzsuz  lor
                 *   1 yumurta
                 *   1  yumurta  sarısı
                 *   1  vanilya  ve  kabartma  tozu
                 *   1  çay  bardağı  sıvıyağ
                 *   1  su  bardağı  toz şeker
                 *   3  su  bardağı  un
                 *  ince  dövülmüş  damla sakızı
                 *  üzeri  için  yumurta  akı  ve  susam

              Tüm  malzemeleri  yoğurarak  hamur  elde  ediyoruz.  Bunları  yuvarlayıp  170 derece de  20  dakika   gibi   pişiriyoruz.

                          Oldukça  hafif  bir  kurabiye.  Margarin  olmadığından  yumuşak.  Yanına da  ev  yapımı  vişne  suyu  yaptım.  Yaz  mevsiminin  güzelliklerinden  biri  vişneler.  Oldukça  çok  tüketiyoruz.  Dondurucuya  poşet poşet  koyarım ama daha  kış  gelmeden  biter..Şu sıralar yapıp kızıma  da  okulda içmesi için veriyorum.

                 Evde  en  sevdiğim köşem işte burası!  Yaklaşık  6 ay  boyunca  burada  zamanımı  geçiriyorum.  Balkonsuz yaşamı  düşünemiyorum  bile.  Balkonu olup  çıkıp  oturmayanlar çok ilginç  gelir.  Güzel , üstelik kocaman balkonu olup  onu ruhsuz bırakanları  hiç anlamam.  Her evin kendine ait   tarzı olduğu  gibi  balkonlarında olmalıdır  bence.  Balkonlara pazar arabası, leğen , ıvırzıvır koyanlar ayrıca çıldırtır beni. :)

                           Tüm öğün  yemekleri  burada yeriz,  kitaplarımızı  burada okuruz,  dostlar  burada  ağırlanır,  Hatta  filmlerimi  bile  burada  seyrederiz.  Bu evi  almadan  önce  balkonunu görüp  hep  hayaller  kurardım.  İçini  bile  gezmeden almaya  karar  verdik  sonradan  .  Hava  soğumadan tadını çıkarayım diyorum. Şu sıralar hep bu köşedeyim.
Sizlerin  balkonu  var mı,  nasıl,  neler  yapıyorsunuz desem??

PORTOFİNO

                    Nihayet  gezilerimizin son durağına geldik.  İtalyanın  Cinque  Terre  bölgesindeyken  gittiğimiz en güzel  yerlerden biri  de  Portofino' ydu.  Adına şarkılar  yazılmış,   birçok  ünlüyü  ağırlamış  çok  güzel  bir  yer burası.  Biz  LaSpezia  dan   trenle  yaklaşık  bir  saatlik  yolculuk  yaparak  buraya  geldik.  Dalida 'nın   söylediği  o  muhteşem  şarkı  '  I  found  my  love  in  Portofino'  sanki  heryerde  kulaklarımızda  çınladı.

Trenle  gittiğimizde  yanlış  bir  durakta  inip  o  bölgeyi de  gezdikten  sonra  kıyıdan  yaklaşık  olarak 4  km  yürüyerek  Küçücük  bir  koyda  bulunan  Portofino'ya  ulaştık.  Bu  durumdan  şikayetçi  olmadık.  Ağustos  sıcağı  olsa da  bu  kadar  yolu  zevkle  yürüdük.  Çünkü  öyle  güzel  köşeler  keşfettik ki  bu durum  bizi  çok  memnun  etti. 

Bu  güzel  yere  gelince de  tüm  yorgunluğumuza  değdiğini  gördük.  Portofino aslında  küçük  bir yer.  Portofino  ''  güzel  liman ''  demekmiş.  İtalyanca anlamı  '' son  liman ''mış.  

 

Bizim  trenden  indiğimiz  yer  Santa  Margherita  adındaki  duraktı.   Ama  burayı da  görmek  güzeldi.  Burası  Portofino  dan  daha  büyük bir  yer.  Buradan  otobüs  ya da  teknelerle  Portofino ya  gidiliyor.  Biz  dönerken  tekneyle  döndük ,  tekne gezisi  de  oldukça  keyifliydi..

Portofino  sokaklarında  yürümek  çok  zevkli.  Zaten  çok  kısa  zaman da  her yeri  bitiriyorsunuz.  Konaklamak  için güzel  oteller  bulunuyor.  Günübirlik  gidip  gezilecek  bir  yer  aynı  zamanda.  Sahildeki  restoranlarda  oturup  bir şeyler  yiyebilirsiniz. Biz  burada  yemek  yemedik.  Santa  Margherita ya   dönüp  oldukça  hesaplı  ama  bir  o kadar  güzel  deniz  mahsulleri  yedik.  

Yine  burada  küçük  bir  fırın  bulup  atıştırmalık  pizzalar  ve  focaccia  aldık.  Tadına  bayıldık  tabi ki.  Yalnızca  Portofino  değilde  bence Santa Margherita  da  mutlaka  gezilmeli.  Biz  tam  bir  gün de  bu  iki yeri  gezmiştik.  Evlerin  renklerinin,  koyların  güzelliği,  çam ağaçlarının  kokuları  arasında  zamanımız  nasıl  geçti  bilmiyoruz..

Şeftalili Turta ve evde ki hallerim

Tatil  bitti  ,  yaz  bitmek üzere,  iş  başladı.  Evde  geçirdiğim zaman mevsimle birlikte çoğalıyor.  İnsan evini, eşyalarını özler mi?  Kesinlikle  .. Yaz mevsimi de böyle işte.  Eşyalarınızın tadını  doyasıya  çıkarmanıza  izin vermez. Halbuki  ne çok severim  sehpamı,  üzerindeki objeleri, koltuklarımı,  tablolarımı,  yatağımı,  mutfağımı. Bazen  evimden çıkmak  istemem.  Sevdiğim birçok şey gözümün  önündedir.  Hele bir  akşam oldu mu ışıklarımı yakarım, mutlaka evi  dolduran bir  müzik  olmalıdır,  radyovoyage   ve  jazzradio  favorimdir. 

Hele kitaplarım.. Mutlaka kitaplığıma  uğrar,  onları eller, kimilerini açar,okur,   hiçbirşey yapmasam bile bu  oda da  mutlaka otururum.  Onlara  bakmak bile  mutluluk  verir  bana.  Yeni  kitapların  nasıl olduğuna dair hayaller kurarım,  defalarca içini  dışını  incelerim. Bir çok  kitapsever gibi  ben de de  vardır bu  hastalıklı  sevgi.  

Evde  yapılacak  işim  yoksa mutlaka  mutfakta  birşeyler  pişiririm.  Yine  böyle  bir  zaman  benim için. Evde  geçirilen  mutlu  anlara  mutlaka  bir  kurabiye,  tart  kokusu  eşlik etmelidir.  Mevsimi  geçiyor  deyip bu sefer  şeftalili  turta  pişirdim.  

Bu sefer  kahve  keyfime  kızımı da  ekledim.  Biz  kahve  içerken  öyle  çok  özeniyor ki  ,  her  seferin de ben de içeceğim  diye  tutturuyor.  Daha  küçükken  sütle  nesquik  hazırlardım.  Bizimde  bunu  içtiğimizi  sanırdı.  Artık  kanmıyor  tabi ki,  espresso ,  türk kahvesi  içerken  aynısından istiyor.  Eee  bugün  keyif  günü,  ona  hadi  gel  kahve , turta ya  ne  dersin  dedim. Tabi  ki  hemen  kabul  etti,  güzel  bir  sohbet eşliğinde  günümüz devam  etti...

CORNİGLİA

                             Son köyümüz  Corniglia.. Buraya  gelmek için  yine  La Spezia'dan  trene bindik. Diğer  yolcularla trenden indiğimizde  insanların  akın akın  bir tarafa  doğru  gittiklerini  görüp peşlerine  takıldık.  Giderken üç Türk kıza  rastladık yola.  Yok  ben  bu kadar  yolu  tırmanamam ,  geri  döneceğim diyordu içlerinden  biri.  Gerçektende Corniglia  diğer  köyler gibi  deniz  kıyısında  değil.  Zig zag giden bir  yolla yüksek  bir  tepeye tırmanıyorsunuz.
Biz de  acaba  bu  sıcakta  vazmıgeçsek dedik ama  sonra  burayıda görmemiz diyerek  başladık  tırmanışa.

                 Daha  çıkarken  manzarayı  gördükçe  ne iyi ettikte  geldik  dedik.  Dinlene dinlene  neredeyse 300  basamak  çıktık.  Tren istasyonundan  köye  minibüste  çıkıyormuş  diye  duymuştuk   ama  biz  görmedik.  Buradan  diğer  köy Manorola  da   gözüküyor.

                  Köye  gelince  herkes  dükkanlara  saldırdı  çünkü  o  kadar  çok  susamıştık  ki  olan  suyu da  yolda  bitirdik.  Burada  da  biraz  dinlenerek  sokak  aralarında  herkes  kayboldu.  Küçük  dükkanlarından alışverişte yapabilirsiniz.  Biz  yine  dondurma  denedik .  Gerçekten  İtalyanın  her yerinde dondurma çok  güzel. Sokak  aralarında  gezerken  bir  duvarda  '  marina'  yazısı  gördük.  Nasıl  olur  bu kadar  yüksekte  millet  denize mi  giriyor diye  düşünmeden edemedik.  Yolu  izlediğimizde çok  güzel,  tertemiz bir  koyla karşılaştık.

                        Kızımla   bu  manzarayı  görünce  dayanamadık.  Denize  girmek  için   tekrar  birçok  merdiven  indik.  Oraya  gittiğimizde  denizin  o kadar  sakin  olmadığını  gördük.  Çok dalga  vardı  ve  çocukla  kayaların  üzerinde  yürümek  oldukça  tehlikeliydi.  Çok  az  denize  girebildik  ama  o  kadar  temiz  ve  soğuktu ki  bayıldık  denize..

                           Bu  güzel  köye  iyi ki  gidip  görmüşüz.  Merdivenleri  gözünüzde  büyütmeyin,  karşılığında  çok  güzel  saatler  geçireceğiniz bir  köy  sizi  bekliyor olacak..

VERNAZZA ve MANAROLA

                               Cinque  Terre  köylerinin  geldik  3.  köyüne..Vernazza..Yine trenle 15  dakikalık  yolculuk yapıp  , tünellerden geçerek  bu  köye  geliyorsunuz. Bu köyün  acı  bir  geçmişi  var. 2011  yılında bir afet  yaşıyorlar.  Büyük  bir sel baskını yaşanıyor  ve  köy  çamurlar içinde  kalıyor. Köyün istasyon çıkışında  bu  felaketle  ilgili  fotoğrafları  var. Gerçekten evleri,  dükkanları çamurla kaplanan  zamanı görüyorsunuz ..Bu  istasyondan  köyün  sahil  tarafına  doğru yürümeye  başlıyoruz.

                   Burada  şehir merkezinden  denize  girenler varsa da  biz tercih etmedik. Yalnız  köye  gezmek  için  geldik,  güzel  fotoğraflar  çektik.  Sokaklar  arasında  gezdik. diğer  köyler  gibi  burada  da  çok  turist  var.  Milano da  göremediğimiz insanlar burada ortaya  çıkmıştı sanki.

                                     


                  Buradan  diğer  köye  geçtik.  Birçok  yerde  birbirinden  güzel  fotoğraflarına  rastladığımız  Manarola ..Vernazza  dan  sonra  burası  daha  büyük  bir  köy.  Sahil  kesiminde  daha  fazla  restoran  ve  kafe  var.  Buraya da  gelmek  için treni  kullanıyorsunuz.

                          Biz   bir  gün  güneşi  burada  batırdık.  Gerçekten  çok  güzeldi. Uçsuz bucaksız  bir  deniz,  kayalar  üzerinde ışıkları yeni  yeni  yanan  rengarenk  evler,  sessizlik... Burada ki  Aşıklar  yolunda  biraz yürüdük  ama  heyelan  nedeniyle  kapalıydı  yol.  Yol  üzerindeki  aşk  kilitlerine  baktık.  Sonra  köye  dönüp  yine  makarna yedik.  Köy  kalabalık olmasına rağmen  hiç  gürültü  yok,  bangır bangır  müzik  yok.  Burada  bir  geceyi de sona erdirip  La Spezia ya  trenle 15 dakikada  gittik.  Yarın  başka bir  köye...