Cuma Şükür Günü

               Mutlu Cumalar, hayırlı kandiller! Bu hafta ramazan ayını müjdeleyen çok kıymetli günlere girmiş bulunuyoruz. Yılın diğer aylarında olduğu gibi bu zamanda da güzel işler yapmanın, hayırlı düşünmenin ve bol şükretmenin vakti. Allah Mülk Suresinde '' O, hanginizin daha güzel iş yapacağınızı denemek için ölümü ve hayatı yarattı. O , üstündür , bağışlayandır.'' demektedir. Artık bireysel olarak iyilik, fayda sağlayacak işler peşinde olmamız gerektiğine, herkes böyle ben ne yapabilirim ki gibi serzenişleri bırakmamızın zamanı geldiğine inanıyorum. 

Geçen cuma pazara artık frezyanın geldiğini görünce çok sevindim. Bir köylü de topladığı nergisleri satıyordu. İkisinden alarak eve geldim. Tüm hafta boyunca mis gibi kokusunu içime çekerek 'ah bahar geliyor' galiba diyerek şükürler içinde günlerimi geçirdim.

                               Kar yağacak, 87 yılı gibi olacak haberlerini her gece heyecanla takip ettim. Bir sabah galiba cumartesi sabahıydı kalktığımda her zaman yaptığım gibi sokağa baktım. Gerçekten  de kar yağmaya başlamıştı. O gün çok heyecanlandık ama gün boyu fazla yağmadı.

                                           Sabah ekmek almak için dışarı çıktığımda bahçem böyleydi.

                              Hafta sonu tarihi bir an yaşadık. Kızım ilk defa mutfağa girip bir pasta yapmak istedi. Tamam dedim, ne istersen yap. Markete gidip bir şeyler aldı. Saatlerce süren çalışmadan sonra bu eşsiz pasta ortaya çıktı. Çok beğenerek yedik. Ama bir daha yapmam , çok yorucu işmiş deyip durdu. Olsun, bu da bir ilerleme diyorum bende :)

                       Odamda Yolculuk kitabını bitirdim bu günlerde. Bir kitap da var bitirmek üzere olduğum, onu ayrıntılı yazmak istiyorum ileri ki günlerde.

                      Bu hafta boyunca yurdumuza gelen soğuklar ile kara doyduk çok şükür. Pazartesiden itibaren kar yağışı çoğaldı. Deniz seviyesinde olduğumuzdan yıllardır kar tutmuyordu. Ama pazartesi sokağa baktığımda manzara böyleydi.

Limon ağacımın görüntüsüne bakar mısınız?

                               Cam kenarı uzun uzun oturmalarım oldu hafta boyunca. Çayımı yudumlayarak evinde sessiz olması, sokağın sakinliği, karın her şeyi bembeyaz kapatması ruhuma öyle iyi geldi ki. Saatleri özellikle sabah saatlerini böyle geçirmek benim için sağaltıcıydı.

                           Öğleden sonraları hiç evde durmadım. Yollara çıktım, uzun uzun yürüdüm karda. Arkadaşlara uğradım kapıdan. Fotoğraflar çektim bol bol.

                              Şehrin tepelerine çıktım çünkü kar daha fazla ve el değmemişti. Her gün neredeyse 10 bin adım atmışım. Bugün artık oturayım evde , dinleneyim dedim. Karda yürümek daha fazla efor sarf ettiriyor çünkü.

                     Küçük sarı evinde yaşayan bir teyze ve amcayla tanıştım. Ayak üstü sohbet ederek sonra tekrar görüşmek üzere sözleştik.

Yollarda ara sıra hoplayıp zıpladığımda olmuştur :)

Bir apartmanın önünde bu tatlı minibüsü gördüm..

Bahçede ki çiçeklerimin hepsi karın altında kaldı. Bu sene hiç koruma yapamadım.

Ve uzun yürüyüşlerden sonra eve dönüş..

Soğuk günler ile geçen bir şubat ayının da ortasına geldik. Sağlık ve moral bizden eksik olmasın diyorum. Herkese mutlu haftasonları!