Antonioni Üçlemesi

                     Bu  hafta  boyunca kendime  bir  yönetmen  seçip ,  her  gece bir  filmini izledim. Bu  yönetmen kendine  has yorumu olan, uzun  diyaloglar yerine filmi kendi  haline  bırakmayı tercih  eden Antonioni..  İtalyan  yönetmenin birbirinden güzel  filmleri  var.  Yirminci yüzyıl sinema sanatının yetiştirdiği en büyük “yalnız”larından  biri olan 1912 İtalya doğumlu Michelangelo Antonioni,  senaryo yazarlığıyla başladığı sinema kariyerini 1960’larda çektiği yalnızlık üçlemesi L’avventura ( Macera -1960),   La-Notte ( Gece-1961) ve   L’eclisse ( Batan Güneş-1962) filmleriyle   devam  ettirdi.  Bu  hafta  içinde  bu  üçlemede ki filmleri  seyrettim. İlk  film  Macera  (  L'avventura )  ..
Lavventura :   Film  Anna’nın bir yat gezisi evden çıkmasıyla başlar,  mimar sevgilisi Sandro’ya gider ve yanında da arkadaşı Claudia vardır. Anna’yla  Sandro ilişkisini anlamaya çalışırız  ancak eksik olan bir şey vardır,  Anna  adama kızgındır, biz de niye  böyle  olduğunu anlamaya çalışırız. Aynı Bergman filmlerinde olduğu  gibi  anlaşılmazdır. Daha sonra  filmde ki  ikinci  kadın konuya hakim  olur  ama yine de  ters  giden  bir şeyler vardır. Birbirine  ne  kadar  yakın olsalar  bile  kadın erkek arasında bir uçurum  hissedilir,  iletişimsizlik  temelde filmi ele almıştır. 

                                          

            Üçlemenin  ikinci filmi  La-Notte ( Gece-1961) ..Milano kentinin hareketli görüntüsünden, bir hastane odasında yatmakta olan kanserli hasta Tomasso’ya geçişle başlar film. L’avventura (1960, Serüven) isimli filmde Vitti’nin arkadaşının sevgilisi ile yaşadığı ilişki ve La Notte’deki   Jeanne Moreau’nun kocasıyla arasındaki kopukluğu bu çöküş ve değerlerdeki çözülmenin güzel bir örneğidir.  Bir çok  filminde  olduğu  gibi  burada da  çağdaş insanın  duygularının  karmaşasını,  belirsizliğini  anlatır  burada da.  Filmde boş  ve modern dünyanın  simgeleri  olan temalar  iç içe  geçer :  Yalnızlık,  ölüm  karşısında  çaresizlik, sevgi  arayışı..
          Üçlemenin  son  filmi   Batan Güneş   (  L'eclisse )..   Filmin çekim yılı 1962′dir.  1962 senesi tarihte Sovyet Rusya ile Amerika arasında gerçekleşen Küba’daki  füze krizinin az öncesi ve nükleer tansiyonun en yüksek olduğu yıllardı. Soğuk Savaş  da tüm hızı ile devam ediyordu.  Filmin başında gördüğümüz ve birçok kez de Antonioni’nin bize gösterdiği  kule bir anlamda bu nükleer savaş simgesi gibidir. Diğer  iki  filmde  olduğu  gibi  yaşamın  soğuk  yüzünü  burada da seyrederiz.  Filmin  konusunu  anlatmak istemiyorum. Oldukça önemli  bir yönetmenin  etkili üçlemesini çok beğendim. Filmlerde Antonioni  Jeanne Moreau dan vazgeçemediğini  görüyoruz. Bu  güzel  oyuncunun  attığı  kahkahalara ben  bayıldım..