Tatil Cuması

                         Öğrencilerimden gelen kasımpatılar ile günüm hatta haftam renklendi. Şu kasımpatı çiçeği ne dayanaklı, bütün hafta canlılığını koruyor. Yarısını okulda bıraktım yarısını da evde camın önünde ki vazoya koydum. Dışarısının çorak ve çöp dolu görüntüsünü pencere önü bitkilerimle kırmaya çalışıyorum. Kitabımı ve çayımı alıp bu koltukta oturmayı seviyorum. Evi ilk gördüğümde yere kadar inen penceresini çok sevmiştim. İki koltuk koyup önünde sevgili eşimle oturmayı dışarı da yağan yağmuru izlemeyi hayal ettim. Ve şükürler olsun ki az da yağan yağmurda oturuyoruz. Dileğim bu kış çok kar yağsın, günlerce evde oturalım..

Cumba gibi yere sardunya ve kaktüslerimi koydum.  Gelen geçen de çok oluyor, insanları izlemeyi de seviyorum ama çoğu zaman üzülüyorum. Özellikle kadınlar eteğinde en az iki üç çocukla bir aşağı bir yukarı gidip geliyorlar. Şu dünyanın yükü ne çok arkadaşlar!

Sabah buralarda aşırı sis oluyor, görüş mesafesi bir metre. Okul yolum da sisli..

            Okulum da sınıfım kocaman. Bu sene ki mekan tam 45 metre kare. Bu neredeyse kulübemin ölçüsü. Eski okul olduğu için çatısı da dik ve ferah. 12 senem minicik sınıfta geçince burası bana saray gibi geliyor. İş hayatımda değişiklik iyi oldu aslında çok farklı bir kültürde farklı bir köy hayatında deneyimler kazanıyorum. Zorlanıyor muyum ? Evet..Ama biz öğretmenler her sene zaten farklı veli ve çocuk profiliyle her türlü zorluğu görüyoruz.

                    Çocuklar serbest oyun oynamayı çok seviyor. Kendi hayatlarını yaşıyor ve temsil ediyorlar. Ben de buna imkan tanımaya çalışıyorum. Şöyle de bir gerçek var ki çocuklar uzun soluklu oyun kurmadan uzaklaşıyor. Bir kaç senedir gözlemlediğim bir şey bu; basit oyun kurmayı bilemiyorlar ve çok çabuk sıkılıp bırakıyorlar. Çok fazla bencillik de gözlemliyorum, empati ve hoşgörü kazandırma çalışmaları tüm sene yapıyorum.

Ama dediğim gibi artık internet oyunları 4-5 yaşa kadar inmiş, konuşmalarından hangi oyunları oynadıklarını öğreniyorum ve bu beni çok üzüyor. Çok saldırgan ve şiddet dolu oyunlara erişiyorlar. Ne kadar velileri uyarsak, bilgilendirsek de bu devam ediyor.

             Arabayı park ettiğim yer birer hafta arayla ne değişik değil mi? Sonbahar yaprakları bir anda dökülüp ağaç çıplak kaldı bu hafta.

Benim sınıf ve bahçemiz sonbaharda..

                 Hafta sonu kızım da İstanbul'dan yanımıza gelince havanın güzelliğini kaçırmadan piknik yapmaya karar verdik. Sabahtan gidip kahvaltımızı yaptık o sabah sakinliğinde. Tüm günümüzü göl kenarında geçirdik. Burası Çerkezköye 6 km uzaklıkta Pınarça İkiz Göller. Oturduğumuz yere bu kadar yakın bir gölün olması çok büyük avantaj.

                  Bu hafta Luan Starova'nın  Babamın Kitapları kitabını okudum. Anlatı kitaplarını çok seviyorum çünkü farklı yaşantılar bize çok şey öğretiyor. Balkanlar da köklerinden koparılmış bir ailenin şahit olduğu savaşlar, rejimlere kitaplarla ve okumayla direnen babasının önderliğinde ki yaşamı var kitapta. 

"Ömrünün kitapların ömründen daha uzun olacağına inanmıştı uzun bir zaman boyunca."

"Kitaplarına bir ömür vermiş olanlar iki kez ölürler: Kitaplıkları çoğu zaman onlardan sonra ölür."

Bu hafta kızımla ve kendimle aynı kahveci de bir mola..

Yalnızken kütüphaneye uğrayıp kitaplarımı alıp yine aynı mekana gidip bir kahve içip dergi okudum, kitaplarıma bir göz attım.

            Güzel filmler izledim bu hafta boyunca. Burden of Dreams yönetmen Herzogûn Afrikada ne kadar zor şartlarda film çektiğinin perde arkası olan bir belgesel. 

Vermiglio afişini görüp beğendiğim bir filmdi. Malum karların arasında bir kulübe görünce izlemeden olmazdı. Tam da tahmin ettiğim gibi İtalyan Alplerinde dağın başında yaşayan bir ailenin öyküydü. Manzaraları seyretseniz yeter ama usul usul işleyen hikayesi de güzeldi.

Whisky sanki daha önce izlemiştim ama tekrarladım. Ayrıca incelenecek , konuşulacak filmlerden, izleyin bence.

Home Sweet Home kuzey ülke sinemalarından . Danimarka'da ki bir kadınla aramda bu kadar mı benzerlikler bulacaktım? Ama kadınlık sorunları evrensel işte.

                                   Annemden memleket fotoları geliyor. Hele bu gelince gözlerim doldu. Annemin penceresinden görüntü. Bizim ev de denize yirmi metreydi. Nereden nereye ama Allahtan geçici. Denizsiz yaşam alışan için çok zormuş.

Bugün sonbahar ara tatiline çıkıyoruz tüm öğrenciler ve öğretmenler. Şifa gibi gelecek bu tatil. .Bir daha ki haftaya görüşmek üzere..