Bugün Cuma !

                               Merhaba Arkadaşlar!

                   Aralık ayının ilk cuması, ilk yazısı bugün. Aralık olmasına rağmen kısmen ılık günler yaşıyoruz Marmara Bölgesinde. Bu bir taraftan daha az doğal gaz harcama anlamına geldiğinden iyi bir şey. Köyde bile bu ay fazla sisli puslu ve soğuk havalar olmadı. Okulun arka bahçesinde ki hurma ağacının, ön tarafta ki ceviz ağacının hiç yaprağı kalmadı üzerinde. Hurmaları da ara ara topluyoruz. Çocuklar hurma yemeyi seviyor. Sabahları okula geldiğimde hemen çaydanlığı sobanın üzerine koyuyorum, yirmi dakika da ıhlamur hazır. Çocuklar gelmiş oluyor, masaya koyduğum, yazın Karaburun'dan topladığım taşlarla oynamayı seviyorlar. 

Geçen hafta içinde öğretmenler günü de kutlandı. Gelen tatlıları, pastaları çocuklarla yedik.

Çıkışta köyde kısa yürüyüşler yaptım. Kasımpatının coştuğu aydı biliyorsunuz. Bahçelerde ki çiçeklere , ağaçlara baktım. Çok seviyorum böyle baka baka gezmeyi. Emekli olsam da yine yürümek için gelirim herhalde bu köye :)

Köyde bile fazla çocuk yok ortada. Böyle miydi aslında eskiden, sokaklarda oynardık tüm gün. 

“Önce sokaklar kayboldu. O çığlık çığlığa, kızlı erkekli bir yığın çocuğun gün boyu doldurduğu toprak sokaklar. Oyun esnasında koşarken düşüp dizlerimizi, dirseklerimizi yaraladığımız, yırtılan gömlek ve pantolonumuz yüzünden annemizden bir sürü azar işittiğimiz toprak sokaklar. Oyunu ve hayatı birlikte öğrendiğimiz, bir türlü sığamadığımız o canım sokaklar” diye yazmış ‘Sokak Sesleri’ kitabında Nusret Özcan.

                  

Köyde kış hazırlıkları devam ediyor. 

                     Bu hafta boyunca Romanyalı Yönetmen Cristi Puiu filmlerini seyrettim. Aurora, Sieranevada, Francesca ve Bay Lazarescu'nun Ölümü filmlerini seyrettim. Bay Lazarescu'nun Ölüm'nü çok beğendim. Eric Rohmer'in  ' Ahlak Üzerine Altı Öykü '' serisinden ilham alan filmde Bükreş'te bir apartman dairesinde üç kedisiyle yaşayan 60'lı yaşlarda ki Lazarescu'nun  bir gece aniden hastaneye gitmesi gerekiyor ve biz de süregelen olayları seyrediyoruz. Öyle tanıdık öyle hayatımızın içinden bir film ki..

                                         Bu hafta iki kitap okudum. Kütüphane de Marias'ın okumadığım kitabına rastlayınca hemen aldım. İki ciltmiş, artık birini bitirince diğerini alacağım. Kitaphaber sitesinden de bir kaç kitap göndermişlerdi , onları da sıraya soktum. İki tane de dergi var elimde. Okumak ne güzel bir şey, elimde olan kitapları okumak için sabırsızlanıyorum.

              Hafta içi arkadaşlarla buluştuk, doğum günü kutlaması vardı. Bir araya gelmek çok iyi geliyor. Takip edenler bilir bizim kızlar buluşmalarımızı. Bir çok şeyi bahane edip kutlamaya dönüştürmeyi seviyoruz yıllardır. 

Uzun zamandır annemi alıp bir yerlere götürememiştim. Kitaplarımı kütüphaneye bırakacağım gün onu da aldım. Küçük bir kafeye gidip oturduk. Bizden önce 9-10 tane teyze gelip oturmuşlar, gün yapıyorlardı. Annemle gözleme sipariş verdik. Yolun karşısında denizi seyrettik ama bir saat sonra kadınlar sigaraları yaktılar. Uyarınca bu kafede serbest dediler. Kafe sahibi de belediyeden izin aldık dedi. Valla şaştık kaldık. Hemen toparlandık çıktık.

Bahçemde biraz temizlik yaptım biraz bu hafta içinde. Ortancalarımı budadım, yaprakları süpürdüm, kaktüslerin bazılarını diğer eve götürmek üzere ayırdım. 

Perşembe günü olan Fidancılık kursumuzda da bir seraya gidip çeltik yapma, fidan çoğaltmayı öğrendik biraz. Emeklilik sonrası galiba bir serada keyfi çalışacağım :)

             

Hafta sonu bağ evimize giderek ilk kez bir kahve yaparak oturduk. Öyle sessiz ve dingindi ki etraf bayıldım ortama. İnşallah tamamen bu eve taşınırız en kısa zamanda ama yine de bir iki yıl var gibi geliyor.  

                                         

''Dünyada kötülüğün bu kadar çok olması, iyiliğin azlığından... Kötülerin kötülük yapmakta gösterdikleri iştiyakı, iyilerin iyilik yapmak için yeterince gösterememesinden... Çirkinliğin bu kadar her yeri kuşatmış olması, güzelliği yaşatmak için gösterdiğimiz gayretin, arzunun, ısrarın çirkinliği geriletecek kadar güçlü hale gelememesinden... Hakkın hukukun bunca sahipsizliği, hakkaniyeti temel önceliği, vazgeçilmezi, olmazsa olmazı sayanların sayısının gün geçtikçe azalıyor olmasından... Ahlaksızlığın ahlakı hiçe sayması, yeryüzünde insan olmanın faziletine sırt çevirmenin artık sıradan bir alışkanlık haline gelmesinden... İnsanlığının iyi kötü farkında olanlar, kaybettikleri her savaşı insanlıklarını yeterince tahkim edememiş oldukları için kaybediyor. Bizler yeterince sağlam durmadığımız için ayağımızı bastığımız zemin çatırdıyor. Ve bizler, bulunduğumuz yeri insanlığımızla yeterince aydınlatamadığımız için, dünyayı bir uçtan bir uca  karanlıklar ele geçiriyor. '' diye yazmış köşesinde Gökhan Özcan. 

               Bahçemize bir iki ağaç daha ektik. Büyüdüklerini, meyvelerini topladığımızı hayal ediyorum. Fidancılık kursunda da çok güzel bilgiler öğreniyoruz. Keşke arazimiz daha büyük olsaydı da daha fazla ağaç ekebilseydim. 

Evimizin su, elektrik, banyo mutfak işleri de bitti çok şükür. Eşyaları da baya bir yerleştirdik. Son durumla ilgili bir video koydum , kanalıma buyrun  abone olun :) İleri de köy yaşamı ile çok video çekmeyi düşünüyorum.

Güzel bir hafta sonumuz olması dileğiyle !