Cuma Şükür Günü

 

                       Merhaba Cuma yazısı ahalisi!

               Uzun zamandır bir tür günce gibi devam eden cuma yazılarıma bugün yenisini ekliyorum. Şükür bugüne getirene.. Hayat sorunları, acıları, sıkıntıları, ara ara küçük mutlulukları ile akıp gidiyor. Ama her şeye rağmen içimizde hep bir umut var. Asıl şükrettiğim şey de bu. Çünkü umudumuz olmasa hayatın hiç bir anlamı, sevinci olmazdı. Ocak ayında yoğun bakıma yatıp haftalarca kalan ve tedavi olan dedemiz yani benim kayınpederim eve döneli neredeyse 1,5 ay oldu. Kendi evinde çocuklarının desteğiyle yaşamını sürdürüyordu. Boğazında ki delikle bir makineden nefes alsa da, yaşı doksana gelse de kendisinde ki yaşama bağlılığı ve ümidi gördükçe insanın kaç yaşında olursa olsun hayata tutunması benim için bir ders. Şairin dediği gibi '' yaşamak güzel şey ! ''

Ona baktığımız 7 gün boyunca yaşlılığın ne kadar zor ve yakınlarına ne kadar çok ihtiyaç duyduğunu çok iyi anladım. Yıllarca çalışıp çabalıyorsun, emekli olmaya, çocuklarını yetiştirmeye bakıyorsun, bunlar gerçekleşince bir bakıyorsun ki yaşın almış başını geçmiş, sağlık tükenmiş, yapmak istediklerine enerjin kalmamış. O yüzden yapılan yaşlılık güzellemelerine hiç inanmıyorum. 

Dedemizin evinde kaldığımız sürece işte şu boş koltukta genelde ben oturdum. Hasta yatağı var aslında ama artık devamlı orada yatırmak istemiyoruz. Bacakları biraz güçlensin diye ara ara yürütüyoruz. Gözleri çok iyi görmediğinden artık gazete de okuyamıyor. Ben de karşısına oturup örgü örüyorum, çok konuşmasak da yanında birinin olmasını seviyordu. Dini sohbetleri radyodan açtı mı bizden keyiflisi yok.

                         Orada kaldığım bir hafta boyunca manzaram dolu evdi. Yalnızca bir çam ağacı kalmış mahallede. Tam karşımızda cami var. Buraya gelen giden yaşlı amcaları seyretmek bir taraftan güzeldi. Bir haftanın sonunda caminin müdavimlerini tanır oldum, sabahları çay için camiden su alan altta ki terziden tutun, caminin bahçe temizliğini yapan ara sıra çocuklara görev veren hizmetlisiyle, yan da ki boş alana gelip ateş yakmaya çalışan üç haylaz oğlana kadar..

Bir yerde az süre de kalsam kendi düzenimi hemen oluşturanlardanım. Pencere önü masam olacak mesela. Masada mutlaka örtüm ve çiçeğim ise vazgeçilmezim. 

Eve döndüğüm sıra hava oldukça sıcaktı. Balkonda oturmayı çok özlemişim hatta kek yapmayı da. Eve gelir gelmez moral pastamı yaptım kendime. Kayınvalidemlerin evinde kaldığımda bizim mahallenin aslında ne kadar yeşil olduğunu farkettim. Etraf yeşil olunca o kadar da çok kuş ve sesi oluyor. Onların yaşadığı yer daha çok çarşı içi olduğundan her yer betona dönmüş, kuşlarda terk etmiş orayı.

              Övünmek gibi olmasın ama oluşturduğum bahçe ile mahalleye büyük bir iyilik yapıyorum. Çünkü çiçeklerim ve ağaçlarım ile küçük bir koruya dönüştü bahçem. Yaseminlerim de çılgınca açtılar, tüm sokağın nasıl koktuğunu siz hayal edin..

Sabahları özlediğimiz balkon kahvaltılarını yaptık kızımla. 

                                Öğleden sonra işimi, kitabımı alıp karavana gitmeyi çok seviyorum.

Bir sabah açan kaktüslerim !

Bu pazartesi okullar tekrar açıldı. Gerçekten çok özlemişiz. 

Okul sonrası yağmurdan ve sisten fırsat bulduğum bir gün köyde yürüyüş yaptım. Baharda 

gökyüzünün ışığını çok seviyorum.

Bir öğrencimin evinde ki hayvanları sevdim. İneklerden bazıları dışarı çıkmış geziyorlardı. Öyle hisli hayvanlar ki anlatamam size. Beni görünce kaçtılar ilk önce. Sonra onlarla güzel güzel konuşunca gözlerini dikip dinlediler hareketsiz. Yavaş yavaş geldiler aramızda güven oluşunca. 

                Okulda kendimize küçük bir sebze bahçesi yaptık. Videosunu ekliyorum size de. Bundan sonra youtube

üzerine bir çok video eklemeyi düşünüyorum. Hala üye değilseniz sayfama beklerim.

Cumamız hayırlı, bereketli olsun!

Hafta sonumuz güzel ve huzurlu geçsin !