Cuma Gelmiş Bile

                               Geçen cuma günü sabah erkenden pazar arabamı arkamda sürükleyerek yola çıktım. Cuma pazarı en sevdiğim. Hele yazın sabahın erken saatlerinde gitmek öyle güze oluyor ki. Pazarcılar yeni yeni gelmeye başlamış oluyor, meyve sebzelerin en bol olduğu dönemde tezgahlar rengarenk donanıyor, etrafta fazla insan olmadan tanıdık pazarcılarla küçük sohbetler ederek pazar işimi yapıyorum. Sonrasında eve dönüp kahvaltıyı hazırlıyorum her hafta rutine dönmüş şekilde bu böyle devam ediyor. Gün içinde sürüp giden rutinler fareler gibi çemberde boşa döndüğümü hissettirse de çoğu kez dünya da yaşanan onca zorlu durum ve kötülük karşısında ne de kıymetli ve lüks haline geldiğini bu yaşımda ancak anlamış durumdayım. 

                        Geçen cuma rutinlerimden birini gerçekleştirerek pazardan çiçek aldım. Çiçekçi adam zaten beni köşede görür görmez ''oo hocam nasılsınız iyi misiniz?''  diye seslenmesiyle artık çiçek almak bana farz oldu diyerek yanına yaklaşıyorum. Her hafta eve bu küçük mutluluğu getirmek ne güzel!

                  Annem evinde ki yünleri toplamış bana göndermiş. Artık battaniye örmeyeceğim diyorum ama önüme bu kadar yün gelince dayanamıyorum. Daha başlamadım artık ne zaman olur bu battaniye bilmiyorum.

                     Bu hafta boyunca dört mevsimi yaşadık resmen. Bir ara hava o kadar ılık oldu ki dayanamadım sabah çayımı balkonda çiçeklerimle içtim.

Geçen haftalarda o kadar çok kitap çekilişine katıldım ki bana çıkmaması imkansızdı. İlk gelen kitap Sabahattin Ali'den.

                 Diğer kitaplar Kedimırıltısı blog çekilişinden geldi. Bu kitaplara çok sevindim çünkü kızım Agatha Christie kitaplarını seviyor.

                      Kar bizim köye de yağdı hem de öyle çok ki gidince bende inanamadım. İki senedir doğru dürüst yağmıyordu. Bu sefer dizlerimize kadar kar vardı. Kızımı da alıp köye gittik .

Hatta kızımla o gün ki gezintimizi videoya çekip youtube kanalına hatıra kalsın diye yükledim. İsterseniz buradan seyredebilirsiniz bizim köyü..

Bu hafta içinde bizi çok üzen bir olay yaşadık. Dedemiz yani kayınpederim aniden rahatsızlandı. Acile götürdüğümüzde hemen yoğun bakıma kaldırılması gerekir dediler. Ve Yalova Atakent Hastanesine götürüldü. Hem yoğun bakımda olması hem de pandemi nedeniyle yanında olamıyoruz. Evden arayıp bilgi almak dışında elimizden bir şey gelmiyor. Hala da orada.

Bugün cuma ve dualarımızın kabul edildiğine inandığım bir gün. Tüm hastalarımıza, yaşlılarımıza Allah şifa versin, bizlerden ayırmasın onları.

Mutlu Haftasonlarımız olsun!