Yılın Son Cuması

                        Geldik bir yılın sonuna daha. İçim bir kötü oldu şöyle adamakıllı düşününce bunu. Yeni bir yıla kavuşup mutlu olacak yaşları geçtik tabi ki. Her geçen günde umutsuzluğa daha bir kolay düşüyorum nedense. Yine de yaşamak güzel şey be kardeşim !
Şu dünya da neysek oyuz fazla ayrıntıya gerek yok. Fatma Barbarosoğlu'nun dediği gibi;
''Her kalp, kendi merhameti ve şefkati kadar yer tutar şu yeryüzünde. Ya da kendi kini ve şiddeti kadar.''
                        Bakalım bir hafta boyunca neler yapmışım..

                           Hafta içi sabah saat 8 civarı. Otogara köy minibüsüne binmek üzere yola çıktım. Yaklaşık olarak 1,300 m yürüyorum. Sabahları sıcacık yataktan kalkmak zor geliyor her sabah ama sonra serin havayla kendime geliyorum. Otogara bu kısa yürüyüş öyle iyi geliyor ki..

Çocukların en sevdiği hikaye ya da masal dinlemek...

Okul sonrası.. Hava genelde sisli köyde şu sıralar..

                               Hafta sonu küçük bir İstanbul kaçamağı yaptık. Tarihi dokusu, denizi, sokakları bir de güzel kitapçıları ve kahvecileri olmasa hiç çekilmez şu şehir..

Bir de çikolatacıları.. Stok yapıp eve dönüyorum her seferinde..

                 Yeni yıla doğru hediyelerimi hazırladım aileme ve arkadaşlarıma. Sanırım hediye vermeyi daha çok seviyorum..

Bana da verilen hediyeler öyle zevkli ki..

Bu yıl da geleneksel kız kıza yeni yıl yemeğimizi yedik.

Her şeyi kendimiz hazırladık tabi ki...

Hediyeler verdik birbirimize..

                        Sadettin Ökten'in güzel bir cümlesini okudum geçen gün. ''Kalpler bir birinden uzaklaştıkça sesler yükselir, yaklaştıkça fısıltıya döner. Kavgada bağırmanın, sevgide fısıldamanın sebebi budur.''
                              Kalplerimizi birbirine yaklaştırma yollarını bulalım her zaman. İhtiyacımız olan karşılıklı sevgi ve saygının yolu çabadan geçiyor. 
                              Herkese mutlu ve hayırlı cumalar !