Cuma

 

                          Cuma günü pırıl pırıl bir sabahla başladı. Evden çıkarken içim tarifsiz bir neşeyle doldu bu sabah.Harika bir sabah diye düşündüm. Ama dün gece haberlerde izlediğim sahneler aklıma gelince neşeden de ümitten güzellikten eser kalmadı içimde. Ortadoğuda bitmeyen savaş, ölümler, oyunlar, güçlü devletlerin elinde kuklaya dönmüş ülkeler, ne olursa onlara olan elinden bir şey gelmeyen günahsız milyonlarca insanlar. Sadece bu bölgede değil dünyanın her yerinde bitmeyen bir kötülük var. Sıra bize de gelir duygusu çok fazla bende çünkü hiçbir şeye güvenim yok. Kaçıncı yüzyıldayız ama insanın birbirine zulmü bitmiyor.

                        Artık uzun vadeli planlar yapmıyorum, anlık huzurlara mutluluklara sığındım. Şu an sağlıkla nefes alıyorum ya çok şükür daha ne olsun diyorum. Yaş aldıkça aslında bir çok şey önem kazanırken çoğu şeyde önemini kaybediyor. Gençliğin umarsız hallerini özlemiyor değilim, bu kadar da bilincinde olmak istemezdim.

                Çocuklarla beraber olmanın zorluklarına rağmen en güzel tarafı saf masumluğu görmeniz. Yetişkinlerden faklı bakış açıları var, henüz kirletilmemiş yanları var. Biz öğretmenler en çok bu iyilikleri çoğaltmaya odaklanmalıyız gibi geliyor. 

Bu sene de okulumuzun arka bahçesini temizleyip ekime hazır hale getirdik. Büyük odun kütüklerimizi koyup oturmaya elverişli hale getirdik.

Çocuklar bu hafta beni böyle çizdiler :)

                Başımın her gün ağrıdığı bir hafta oldu. 45 yaşından itibaren migrene sahip oldum ki daha önce ki yaşlarda hiç ağrı çekmezdim. Şimdi gece gündüz dinmeyen ağrılarım var ve hiç bir ilaç geçirmiyor. Okulda artık yeşil çay demlemeye başladım, belki faydası olur..

                   Okulumuz öğrencilerimizle belediyenin bir konağı restore edip hazırladığı kütüpheneye gittik. Çocuklara kütüphane gezdirildi, masallar anlatıldı, velilere kahve ikram edildi, çocuklara paket paket sandviçler verildi. 

Kocaeli'nin Kılavuz Gençlik adı altında yaptıklarını yakından takip edip takdir ediyorum. Ücretsiz atölyeler, dersler, geziler öyle güzel ki.

Okul dışında zaman zaman köyde gezip zihnimi boşaltıyorum. Elmalar olmuş, cevizler yollara dökülüyor, lahanalar, karnıbaharlar iyice büyümeye başlamış köyde.

Okul sonrası biraz mola, tek başına yemek yemeyi çok severim!

Bir de sahilde yürümeyi..

                             Evde ki kitaplığımı ikiye ayırıp diğer eve taşıdık.Tabi ki bunu yaparken başıma çok büyük bir iş çıktı. 1500 tane kitabımı eskisi yenisi, sevilen sevilmeyen ayırmak, tozlarını almak, bazılarını kütüphaneye ve arkadaşlara vermek üzere ayırmak, kütüphaneyi de tekrar montajlamak günlerdir süren bir iş oldu benim için. Şu kitaplar mesela hala yerlerine yerleşmedi, iş bitmedi ben bittim.

Hafta boyunca okuduğum iki kitap..

Kitaphaber sitesinde bu ay şöyle yazım çıktı. Bir de oraya beklerim sevgili arkadaşlar.

Diyanetin sitesinden aldığım bir hadisle yazımı sona erdiriyorum;

''Bir gün sahâbe-i kirâmdan biri, Peygamber Efendimiz (s.a.s)’e gelerek “Ya Resûlallah! Bana İslam’la ilgili öyle bir şey söyle ki başka hiç kimseye soru sorma ihtiyacı hissetmeyeyim” dedi. Bunun üzerine Allah Resûlü (s.a.s) ona şöyle buyurdu: ِ

Allah'a iman ettim de, sonra da dosdoğru ol! ''