Tatil Cuması

                       Bu hafta oldukça koşturmalı, yorgunluk ve hastalık dolu günlerle geçti. Hastalık dediysem çok önemli değil aslında, geçen hafta bahçede çok çalışıp terleyince boğaz ağrısı, halsizlik, nezle yerleşti vücuduma. Oysa cumartesi günü dinlenmeye karar vermiştim, çayımı demlemiş dergi ve kitaplarımı almış balkonumda güzel saatler geçirmiştim. Bir ara içeri girip odasında ders arası veren kızıma laf attım. Karşılığında daha önce de bir çok kez yaptığı gibi ters bir karşılık veren kızıma patladım. Bu patlamalar genelde bende katlanarak çoğalan kavgaya dönüşür. En sonunda da sinirden ağlayarak odama çekilirim. Tamam çok yanlış ama çok üzüldüğüm, haketmediğim davranışlara maruz kaldığımdan sakin kalamıyorum. Güzelim hafta sonum aile içi bir krize neden oldu, ne içtiğim çayın keyfi kaldı ne okuduğum kitapların. Neyse geldi geçti bu krizde ..

Şimdi oturduğum evim de bahçeli biliyorsunuz. Bahçe şu günlerde kendi halinde takılıyor, tüm gün çalışınca buraya enerji kalmıyor. Yine de bahçenin en güzel zamanı. Ortancalar, yasemin ve galalar coşmuş durumda.

Okula gidip sabah sobanın yanında biraz takılıyoruz çünkü köyde hava soğuk oluyor. Okulda her sene haziranın onuna kadar sobalar yanar. Binaların içi çünkü soğuk. Biliyorsunuz bu hafta okullarında son haftası.

Bizim çocuklara ayraç yaptırıyorum ya sürekli, bu sefer ayraca beni çizin dedim. Üç kız öğrencim böyle çizdi. Hatta instagramda yayınladım, bir takipçi bana '' Resimlerde eller çizilmemiş, çocuklara vuruyor musunuz ? '' diye sormuş. İlk okuyunca çok şaşırdım ama sonuçta beni tanımıyor ve üç çocuğun böyle elsiz resim çizmesi de ilginç değil mi?

Ama bana özel çizmiyorlar, tüm resimlerinde el çizmiyorlar. Ayakkabıyı bile son zamanlarda benim öğretmelerimle çizmeye başladılar.

Okula giderken bizim mahallede ki bir apartman girişi dikkatimi çekti. Bahçe duvarını boydan boya kırmışlar. Oysa ki tam girişte bahçe kapısını sarmış kocaman bir yasemin vardı. Kökünden sökmüşler. Tamam bahçe duvarını yeniliyor olabilirler ama niye böyle yok etme özelliği var bu insanlarda anlamıyorum.

Hafta boyunca kitap okumalarıma devam ettim tabi ki..

Seyretmediğim Agnes Varda filmi ve Bergman'ın bir belgeselini de izledim.

Kuzenimin doğum günü için bir gece bir araya geldik.. Sonra ki günlerde velilerimle birlikte piknik yaptık parkta.

Erkek kardeşim benden 4 yaş küçüktür ve üniversite de okumadan lise sonrası şehrimizde bulunan fabrikada işe girmişti. Eyt geldi çattı ona da ve hiç düşünmeden emekli oldu. Hayat böyle bir şey işte, üniversitelerde okursunuz, en iyi maaşları alırsınız belki ama asıl önemli olan böyle bir şansınız oldu mu hiç? Bir çok insanın ömür boyunca çalışıp elde etmeye çalıştığı huzuru büyük bir şansla eerken yaşta ele geçirdi. ( MaşaAllah!)

Böyle arttık keyifler yaşıyor .. Fotoğraf onun hikayesinden..

                        Bağevimizde işler devam ediyor. Evimiz çok küçük olduğundan bir çok ıvır zıvırı koyabileceğimiz ardiye yaptırdık. Gelen her usta bahçeyi mahvediyor, haftalarca yapmaya çalıştıklarım bir an da yok oluyor. Bahçe de bana yardım edecek birini bulmuştuk, geleceğini söylediği halde gelmedi. Ben de kendim yapayım dedim ama işte öyle çok yoruldum ki o günün gecesine hasta oldum. 

O gün neler yaptık videosunu çektim. Buyrun burada..

                    Kitaphaber sitesinde aylık gezi yazıları yazıyorum. Bu ayda keyifli bir yazı yazdım arkadaşlar buyrun işte yazım  

Bugün karneleri verdik. Hatta bu sene benim son senem okulda, öğretmenlikte ve iş hayatında. Çünkü ben de eyt emekliliği için başvurumu yaptım. İstesem devam edebilirdim ama bende kardeşim gibi düşünüyorum, her şeyi tadında bırakmalı ve daha gücümüz varken şu iş hayatı çarkından kendimizi kurtarmalıyız. 

Bugün velilerim ve öğrencilerimle vedalaştık, büyük bir heyecan, belirsiz bir gelecek ve burukluk yaşıyorum ama her şeyi oluruna bıraktım artık. 

Bu hafta da böylece bitmiş oldu..