Yine Bir Cuma

                 Karışık, karmakarışık duygular, huzursuzluk, bezginlik ve keyifsizlikle kaplı günler geçirdiğim haftalar yaşıyorum. Nedenini bilmiyorum, ne beni huzursuz ediyor diye sorguluyorum , bir dolu eften püften cevap buluyorum kendimce. Sonra bir tarafımda bunca gerçek sorunlar yaşayan insanların dertlerinin yanında ne de şımarıklık yapıyorsun diyor, utanıyorum ve daha sessiz  oluyorum. Hayatımda dönem dönem bezginlikler ve umutsuzluklar oluyor, işte bu da böyle. Elime şu telefonu alınca birbirinden kötü görüntüler peşi sıra akıyor. Nasıl bir düzenekse merakınızı kamçılıyor, bakmadan yapamıyorsunuz. Allahım bu olaylar bu dünyada, bu ülkede mi oluyor diye gözlerim faltaşı açılmış şekilde ekrana kilitlenmiş halde kalakalıyorum. Öyle çok kötülük oluyor ki etrafta, eskiden bilmezdik haberimiz olmazdı. Şimdi imkanı var mı, her şey paylaşılıyor sosyal medyada ve çoluk çocuk görüyoruz. Hadi biz belli bir yaşa eğrisiyle doğrusuyla gelmişiz, bu çocuklar, gençler ne olacak!

               Kırklı yaşları da devirmek üzereyken o gençlik enerjimi, ümitlerimi kaybettiğimi hissediyorum. Geçen gece 90'lı yılların müzikleri karşıma çıktı, dinlemeye başlayınca o deli dolu yıllara ışınlandım. Ah ne zaman geldi geçti o güzelim yıllar, bastığımız yeri görmezdik. Arkadaşlıklar, eğlence, gezme tozma ve hayattan büyük zevk vardı. Şimdi elinde örgü yaşlı teyzelere döndüm. Yok bana her yaşın bir güzelliği var demeyin!

Neyse geçecek bu umutsuzluk biliyorum. Bekleyeyim biraz daha..

Okulda bu yıl iki kedi var, her dakika çocukların peşinde. 

Okul çıkışı köyde dolaşıyorum minibüs gelene kadar. Tüm gün kapalı bir oda da kalınca böyle dolaşmak, nefes almak çok iyi geliyor. Tanımasam da bahçelere girip tanışıyorum. Bir bahçeden yere dökülmüş elmaları topladık ve ertesi gün çocuklarla sirke yaptık. Olması için en az altı ay durması lazım.

                 

                                     Evlerde elma yedikçe soyulmuş kabuklarını cam kavanozda suyun içinde toplayarak içine biraz sirke, toz şeker ve az tuz koyarak yapabilirsiniz.

               Bu dönem okul bahçemize marul ve ıspanak ektik. Bakalım ne zaman çıkacak ? 

              Okulun yanında bulunan evin bahçesinden hurmalar topladık. Sınıfta masaya koyduk, çocuklar gelip gidip yiyorlar.

           

Köyde dolaştığım sırada rastladığım güzellikler !

Bizim köyde odunlar kesilmeye başladı..

                 

                     Bu hafta okuyup bitirdiklerim. Kütüphaneye gidip yenilerini aldım , okumak her zaman mutluluk verici olmuştur. İş dönüşü rahatlama saatlerimde.. Tabi ki ilk önce akşam yemeğini pişirmem lazım. İki çeşit yemek, salata mutlaka yapılır, ev toplanır, havalandırılır, ibadetler yapılır, balkonlar yıkanır, çamaşır varsa ya yıkanır asılır, ya da toplanır ve katlanır. Her okuldan gelişte yapılacak binlerce iş mutlaka vardır, sonra kalırsa bir saat boş saat sevilen işlerle meşgul olunur. 

                                     Bu hafta hava sıcaklıkları 18-20 derece civarında olunca balkonda son keyifler sürüyor. Yakında balkon eşyalarını toparlarım ve hep oda da otururum gibi geliyor. Battaniyelerimi çıkardım bile..

                   20 Ekim anneciğimin 71. yaş günüydü. İki teyzem -annemden küçükler- vefat edince ansızın, daha çok bağlandım anneme. Hayatta bir bakıyorsun en değerlilerin kayıp gitmiş, sen uzak kalmışsın yok işti güçtü, çoluk çocuktu derken .. Buna çok üzülüyorum. Anne ve babalarımıza ne yazık ki özen göstermiyoruz, oysa dünyada yalnızca onların gözbebeğiyiz. Bakın evlat, koca , arkadaş demiyorum. Bunlar yeri geldiğinde sırtını dönüp gitme potansiyeli yüksek faktörler.

Bu yüzden annemle babamı el üstünde tutmaya çalışıyorum bundan sonra..

                                

                   Hafta içi diğer belde de ki kütüphaneye gittim bisikletime atlayarak. Hava da nasıl da güzeldi; ılık ve durgun. İnstagrama hikaye çektim yol boyunca. Denizde giden kayıklar, martılar, yapraklar yol boyunca dökülmüş..

            Üç kitap aldım kütüphaneden. Birine başladım sahilde; Abdürrahim Karakoç'un şiir kitabı. Nasıl yalın ve derin şiirler. İşte biri:

                                                  Gölgesinde otur amma
                                                  Yaprak senden incinmesin.
                                                  Temizlen de gir mezara

                                                  Toprak senden incinmesin.

Kasabamızın sahili..

 

Okulun yanında ki cami bahçesinde sarmaşıklar artık  kızardı. Her sene bu güzelliği görmeyi sabırsızlıkla bekliyorum. Keşke şehirler boydan boya bu sarmaşıkla kaplı olsa. Bugün ilçemizde pazar kuruluyor. Sabah minibüse giderken pazardan geçtim. Sabahın erken saatinde taptaze sebze ve meyveler tezgahlara konuyor, pazarcılar güne hazırlanıyordu. Kestane satılmaya da başlanmış, yarım kilo alıp okula getirdim . Sobanın üzerinde yerlerini aldılar tabi ki :)

Evimizin işleri yavaş yavaş bitiyor ama bizde maddi ve manevi bittik bu süreçte. İkinci videomu çekip koymuştum. Hatta biri,  herşeyi yanlış olmuş, bunu yayınlamanın mantığı ne diye yazmış yorumlara. Youtube kanalım aynı blog gibi benim için hatıralar geçidi. Kendim için çekip yazıyorum. Prefabrik ev işi bir çok yerde gösterildiği gibi çok da mantıklı değilmiş. Yaşayıp gördükçe paylaşacağım. Hatalarıyla sevaplarıyla yeni videom işte burada..