Bugün Cuma

                    Geçen cuma günü yazımı yayınlayıp okuldan çıkıp pazara gittiğim saatlerde kayınvalidemi hastaneye kaldırmışlar. Eve döndüğümde vefat ettiğini bildiren bir telefon aldım. Bir gün önce ona uğrayıp yatağında derin derin nefes aldığını görmüş ''anne anne biz geldik '' diye uzun uzun seslenmiş ama uyandıramamıştık. Zaten son bir ayda aşırı zayıflayıp yatağa düşmüş, demans iyice ilerlemiş, artık yemek yemeyi bile unutmaya başlamıştı. İnsanın sevdiğini bu halde görmesi çok ağır. Aslında dedemiz hep hastanelerde, şeker, tansiyon, kalp, akciğer yetersizliği var. Kayınvalidem fiziki bir sorunu yoktu. Sadece bunama başlamıştı. 

                 

                CUMARTESİ

              İkindi vakti cenazeyi kaldırdık. Akşamına Yasin okumaya başlandı. Kuran'ın kalbi Yasin yani '' Ey İnsan !''

           ''Şüphesiz ölüleri ancak biz diriltiriz. Onların yaptıkları her işi, bıraktıkları her izi yazarız. Biz, her şeyi apaçık bir kitapta (levh-i mahfuz´da) sayıp yazmışızdır.''

Ayetini okurken Zeyd Bin Sabit 'in Enes bin Malik'e söylediği sözü okudum birde;

             ''Ey Enes! Bilmez misin adımlar yazılıyor!''

               PAZAR

           İçimiz çok buruk, canımız sıkkın, yaşadıklarımızı hatırlayarak günü geçirdik. Dedemiz zaten kaç gündür hastanedeydi. Hala şekeri yükseliyor, hastalıklara, ilaçlara yenileri eklenmiş. Bakıcımız işi bıraktı. Bakalım ne yapacağız? 

Eşimin üzüntüsünü hafifletmek için sahilde yürüyüşe çıktık. Yavaş yavaş sonbahar geliyor ve ağaçlar yapraklarını döküyor. Mevsimler döngüsel gelip geçiyorlar. 

 

                          Hayat devam ediyor, işe gitmeye devam.. Bu hafta sonbahar iyice kendini hissettirdi. Bunu devamlı öksüren, burnu akan öğrencilerimde görebiliyorum. Okul çıkışı kendimi köy yollarına attım. Bulutlar, manzaramız harika!

Çocuklarla doğada geçirdiğimiz saat çok heyecanlı oluyor. Oradan oraya büyük bir merakla koşturuyorlar. Ağaçları tanıyıp tanımadıklarını öğrenmek için sorular soruyorum , karşılığında çok komik cevaplar alıyorum. 

Sonbaharda çevreyi incelemek , böğürtlen, meşe palamudu , kestane toplamakla gezimizi tamamladık. Dönüş yolunda komşuya uğradık.

                                                 Bazı ev önleri ne güzel...

Bu hafta içi okul çıkışı blog dünyasından tanıdığım, aslında yazları bizim kasabaya geldiklerini öğrendiğim yollaryolculuklardusler,  İnstagramda  da Gezginsonat adıyla Sonat ve okul arkadaşım Burcu'yla buluştuk. 

Çok şükür ki her zaman güzel insanlarla yollarımız kesişiyor, birbirimize değer veriyor, sohbetlerimiz buluşmalarımız keyifli oluyor. 

Anneciğimle bu hafta buluşma yapamadık yoğunluktan. Başka bir farklı arkadaş grubumuzla buluşup vefat eden kayınvalidem için dualar okuduk, sohbet ettik. Annemin kuşları camına gelmeye başlamış. Bana yine fotoğaf gönderdi. Bazen facebookta karşıma vefat eden teyzemin paylaşımları çıkıyor, yorumlarını görüyorum çok hüzünleniyorum. Kayıplarımız her yıl artmaya başladı, gönlümüzde büyük boşluk bırakarak.

Zaten son okuduğum kitapta Ali Ural ne güzel yazmış, Dost'a gönderdiği paragraflarda.

Sevgili Dost,
Kim kazandı? Atom bombasını Hiroşima’ya atan mı Everest’in tepesine ilk varan mı? Doksanıncı dakikada maçı alan mı? Diriler mi, ölüler mi? Efendiler mi, köleler mi?
Kim kazandı?
Sevgili Dost,
Herkes kaybetti. Ölüm kazandı. Mezar taşlarına “Huve’l-Bâki” kazındı.

Cuma yazımı yine son okuduğum kitaptan bir alıntıyla bitirmek istiyorum. 

''Bugün yeni bir şey yap; bir iyilik kendine.
Belediyede işçiysen bile, dikeceğin çiçekleri koyup bir yana, uzan toprağın koynuna.
Farkına var hayatın sen de. Bir sağa, bir sola gidip dokun herşeye.
Ağaçlara, kuşlara dokunamasan da; denize balığa tutunamasan da. Banklara dokun, bankalara değil. Bugün bir iyilik yap kendine. Kendine dokun.''

Bugün aynı zamanda Peygamberimizin doğum günü. Kuran-ı Kerim'de şöyle geçer;

 “Ey Peygamber! Biz seni bir şahit, bir müjdeleyici, bir uyarıcı; Allah’ın izniyle kendi yoluna çağıran bir davetçi ve aydınlatıcı bir kandil olarak gönderdik.

 Mevlid-i Nebi gecemizi tebrik ediyorum. Hayırlı cumalar!