Cuma Şükür Günü

                     Günler geldi geçti, hayat devam ediyor işte onca ölüm oldu bitti. Yakınlarını kaybedenler bilir , içinde olduğunuz durumu aklınız bir türlü idrak etmez, sanki bir başka dünyada yaşıyor, olanları seyrediyorsunuzdur. Ellerimizde vefat eden eniştem ve bir anda coronaya yakalanıp bu dünyayı terkeden teyzemin gerçekliğine hala alışamadım. Hayatın böylesine acımasızlığı, ölüm karşısında ki çaresizliğimiz fazlasıyla bıkkınlık verdi üzerime. Eski enerjime ne zaman kavuşurum, umutlar biriktiririm bunca geçiciliğe rağmen bilmiyorum. Ama geçici bir durum bu  biliyorum . Umutsuz, mutsuz, heyecansızım. Hiç tadım yok. Kızım bu sene üniversite sınavına girecek ama uzundur buna dair heyecanımı ve beklentimi de kaybettim. Çünkü hayatın ne getireceği belli değil, her an her şey oluyor. Yıllardır titiz bir şekilde eğitiminin üzerindeyim ama son bir kaç yıldır bildiğini okuduğu için bunca çaba ve beni yiyip bitiren hırsın kocaman bir saçmalık olduğunu gördüm. Su bildiği gibi akıyor. Fazla bir müdahalemiz olamıyor ne yazık ki.

                      Bu hafta başlayan okulumuza sabahın erken saatlerinde başladık tekrardan. Sabahın ayazında sımsıcak yorganın içinden çıkmak yıllardır zor gelir. Ama dört gözle beklediğim emeklilik zamanlarında da bu günlerimi çook  özleyeceğimi de biliyorum. Nasıl da geçti bunca yıl diye hep kalbimin sızlayacağını da ..

       Çocukların iyileştirici bir gücü var gerçekten. O neşeleri, enerjileri, olur olmaz her şeyi konuşmaları tüm hafta boyunca iyi geldi bana.

Çocuklara salyangozun hızlı olabilmesi için ne yapılabilir diye sorduğumda yaptıkları resimlerden biri ..

                        Geçen haftalarda yazılarını, işlerini çok sevdiğim mavilaleden harika hediyeler aldım. Gönderdiği kitaba heyecanla başladım. Nazan Bekiroğlu kalemiyle, kurgusuyla güçlü bir yazar. Neredeyse tüm kitaplarını okudum. Son çıkan bu kitabını da çok merak ediyordum. Gelince başladım ama ne yazık ki ilk 100 sayfayı okudum. Çünkü tarihle ilgili hiç bir şeyi sevmiyorum. Ne film, ne dizi, ne de kitap. Kitapta Roma tarihiyle kurgulanınca kendimi ne kadar sıksam da devam edemem.

                        Aynı şekilde çok sevdiğim Javier Marias'nın yeni aldığım kitabı Zamanın Karanlık Yüzü adlı kitabını da bitiremedim. Diğer Marias kitaplarının yanına koydum. Belki daha sonra okurum.

                      Onun yerine yine hediye bir kitap okudum. Ege Soley'in Yakın kitabı. Normalde böyle bir kitapta çok okumam ama buhranlı zamanlarda sade söylemlere de ihtiyaç duyuyor herhalde insan.

    

                Bu hafta içi güzel bir olay oldu. Şöyle ki; instagramda ki paylaşımlarımı beğenen bir  internet dergisi editörü yazı yazmamı rica etti. Edebiyat sayfası olan Kitaphaber.com için gezi yazıları yazabilir misin deyince bende denemeye karar verdim. Zaten burada da paylaştığım yazılar hazırda var. Ben de biraz daha değiştirirek ilk yazımı gönderdim.

                 Eğer okumak isterseniz yazım burada.

Dün okuldan sonra toplantımız vardı. Başka bir okulda olduğu için daha önce gitmediğim sokaklardan yürüyerek gittim. Hava da uzun bir aradan sonra çok güzeldi. Ulu çınar ağaçlarını görmek iyi geldi.

Bir zeytin bahçesi gördüm ama yarısı kesilmişti. Çok üzülüyorum kesilen ağaç görünce. Hele asırlık ağaçlar olan zeytin olunca üzüntüm katlanıyor.

Öyle böyle bir hafta geçti işte. Çoğunluk içimde bir sıkıntı ve bıkkınlıkla geçti. Enerjim alınmış gibi hissediyorum. Umarım en kısa zamanda aşarım bu durumu.

Mutlu, huzurlu haftasonu herkese!