CUMA SONRASI

                     Bu hafta cuma yazısını yazamadım , yazacak durumda değildim çünkü. İki haftadır corona tedavisi olan teyzem pazar gecesi saat 10 gibi vefat etti. Haberi kızları bizlere söyleyince hemen onların yanına doğru yola çıktık kardeşimle. Tedavi olup hastaneden çıkmak üzereydi aslında. Corona nasıl oldu, nasıl böyle hızla ilerledi hala anlayamıyoruz. Çünkü karıkoca evde oturan , kimseyle görüşmeyen insanlar. Çok önemli bir hastalığı yoktu teyzemin, sigara hayatı boyunca içmemiş, beslenmesine dikkat etmiş biridir. Annemin bir küçüğü, 67 yaşında oldukça sağlıklı bir insandı. İyileşeceğine inancımız büyüktü. Tansiyon yüksekliği ve halsizlikle acile gitmişler, yapılan testler üst üste negatif çıkmış ama Akciğerlerde enfeksiyon görülmüştü. Yoğun bakıma kaldırılmış son iki gün de entübe olmuştu. Bu kadar hızla gelişen durumda zaten moralimiz bozuk haldeydi sonrasında acı haberi alınca ne olduğunu anlayamadık.

                    Tüm kuzenler ölen teyzemin çocukların yanına doğru yola çıkmıştık. O sırada diğer teyze kızıyla onun babası yani eniştemizde yola çıkmış. Ama eniştem daha ayakkabılarını giyerken fenalaşmış. Ona da bir ambulans çağırıp acile götürdük. Acilde tansiyonu yükselmiş ve soluk alamıyordu. Yanında olup elini tutup ''enişte sakin ol, bak oksijen veriliyor, sakin ol , sakin ol '' diye diye ona destek olmaya çalıştık. Çocukları onu böyle gördüğünden çok kötü oldular. Doktor onu kırmızı odaya aldı, burada bir iki saat müdahale yapıldı ve aynı gece eniştemi de kaybettik.

                 Aynı gün hem eniştemi, hem teyzemi toprağa verdik.

                 Durumu hala idrak edemiyoruz, üzüntümüz çok büyük..