Merhaba Cuma !

                  Bir cuma daha tüm güzelliği ile geldi. Dolarda ki yükseliş, yurt dışı seyahatlerimizin artık hayal olması, işsizlik, bu dünyada bir çocuk yetiştiriyor olmanın karamsarlığı, insanların artık gözümüzün  önünde tüm hoyratlıklarını ve çirkinliklerini çekinmeden sergilemesi, fakirliğin iyice artması varken nasıl böyle umut dolu bakıyorum diye ben de çok şaşırıyorum kendime.  Ama sağlıklı düşünce şekli de benim yaptığımmış. Bunu Nilay Örnek'te konuşmacı olan psikiyatrist İlker Küçükparlak'tan öğrendim. Etrafımızda ki tüm olumsuz durumlara kendimizi kaptırmamak için -görmezden gelme değil tabi ki- pozitif görüp dünyayı yorumlamak gerektiğini söylüyordu. Dale Carnegie şöyle diyor;

''Her şeye rağmen gülümseyin! Sizi mutlu ya da mutsuz kılan neye sahip olduğunuz, kim olduğunuz ya da nerede olduğunuz değildir. Sizi mutlu ya da mutsuz kılan ne düşündüğünüzdür. ''

Nice insan var ki maddi bir çok şeye sahip olduğu halde mutsuz ve umutsuz. Dediği gibi düşünce sistemimizi düzenlemeliyiz. 

Şu sıralar biraz İlker Küçükparlak'ın bloguna takıldım, bakmak isterseniz burada

Gelelim benim bir haftalık hayat akışıma.

Geçen cumartesi ve pazar günü kızımın haftalardır süren alışveriş krizine yenilerek Bursa'ya gidişimiz var. İki günümüz büyük avm'lerde geçti. Hem de sabah 10'da başlayan bu alışverişler akşam 9'lara kadar sürdü. Ne yalan söyleyeyim aylardır bu mekanlara gitmeyen ben de memnun kaldım ama o kadarn çok kalabalık oldu ki öğleden sonra ki saatler anlatamam.

                  Ara ara bir şeyler yemek yemek için oturduk. Ne zamandır yemediğimiz çin yemeklerini bulmanın tadını çıkardık. Sonrasında alışveriş için dükkan dükkan gezdik. Bayanlar için sorun yok ama babamızın canı çok sıkıldı bu sıralar.

         Bu hafta içinde çocuklarla okulda küçük bir bahçe oluşturduk. Geçen sene de patates, marul, soğan ekmiş ve ürün almıştık. Bu sefer de marul, soğan , roka ektik.

                 Okul çıkışı minibüs gelene kadar köyde geziyorum. Bazen girmediğim köşe kalmıyor. İnsanlar bir anda bahçelerinin bir köşesinde beni görünce şaşırıyorlar :)

                      En sevdiğim evin fotoğrafını çekmeden olmaz. Burada oturan yok ama sahibi amca şehirden her gün sabah minibüsle geliyor. Etrafta bulunan çalıları, otları temizliyor. Kendisi kanser tedavisi görmüş, gücünü toplayınca artık köye geliyormuş iş yapmak için. Eşi köyde olmayı sevmiyor ve bu yüzden gelmiyormuş. Zaten hep böyle olur, eşlerin benzer zevkleri olmaz.

Köyde kasımpatılar açmaya başladı.

Okul içinde taş boyamalarıma başladım.

Bahçemde mandalinalar sararmaya başladı.

     Ekim ayının yirmisi annemin doğum günü. Karavana giderek doğum gününü kutladık. Pasta ve kahveyle muhabbet ettik. Artık 70 yaşına bastı. Allahım beraber geçireceğimiz sağlıklı yıllar gösterir inşallah. Sonra torunu okuldan gelince onlara gidip dede, anane ve torun üçlemesi yapıp geceyi beraber geçirdiler.

Perşembe sabahı okulda kurabiye yaptık. Çocuklar öyle mutlu oldu  ki anlatamam.

                 Perşembe günü havanın güzelliğini kaçırmayalım dedik kızlarla buluştuk. Bahçeye sandalyeleri çıkardık, mini sonbahar masası düzenledik ve keyfimize baktık :)

                  Ve bugün cuua. Cumanın önemini bir Müslüman olarak önemsemeli, çocuklarımıza da öğretmeye çalışmalıyız. Bugün temiz olmalı, kıyafetimize önem vermeli, selamlaşmalı, güzel kokular sürmeli, bol salavat getirmeli ve Kuranımızı okumalıyız.

Allahıma şükürler olsun bugüne de sağlıkla ulaştık, işimize geldik, bu güzel sonbaharı kokusuyla, havasıyla tadına vardık.

Herkese mutlu haftasonları!