Sessiz Kapılar

Monet  şöyle demiş;

 “Baktığım her şeyi unutuyorum görmesem 

Yazmasam biraz daha soluyor bahçe 

 içimde bir örümcek durmadan 

 örüyor ağını kalbimin kırılan yerlerinde”

 Resim yapmasa, yazı yazmasa solan bahçesinden bahsederken mayısta şenlenen bahçelerden ve bahçelere açılan kapılardan bahsedelim biraz. Bir sokakta yürürken güzel bir bahçeye denk gelince  içi mutluluk ve huzur dolmayan azdır bence. Ya da bunu görmeyecek kadar körse artık birşey demiyorum. Büyük , büyük binaların diplerinde , parketmiş onlarca arabanın arasında nefesim kesilerek , göğsüme ağırlık yapan bir iç sıkıntısıyla yürürken hep mutsuzumdur.

Neyse ki oturduğum mahalle çok fazla bu tarife uymaz. Mahallemizin geçmişten gelen bir adı daha var gerçek adının dışında. Amerikan mahallesi de derler buralara. Tahmin ettiğiniz gibi bir zamanlar buralarda askeri bir birlik ve yaşayan amerikalılar varmış. Nedense dikkat edin , eğer o bölgede yabancılar ( ermeni, rum, amerikalı vs. ) yaşamışsa diğer yerlerden çok faklıdır estetik olarak. Eski rum evlerii hatırlayın , hep güzellerdir.

Mahalle de yaşayan Amerikalılar ev ve bahçe bakımına önem vermişler, onların da etkisiyle hala bizim buralarda bahçeli evler var. Gerçi iki katlı evleri yıkıp yedi katlı apartmanlar yapılmaya başlandı. Direnenlerden biri de biziz.

İşte mahallemizde yürürken rastladığım bahçe kapılarını göstermek istiyorum size. 

Çirkinde olsa o apartmanı güzelleştiren tek şey bahçe kapıları..

Mayısta açan güllerle, hanımelleri ve yaseminlerle çevrilmiş bu demir  kapılar ne harika değil mi?

Vee  son olarak yaseminle çevrili benim bahçe kapım :)

Bahçe kapısı deyip geçmeyin önünden ,hepsi sakince dururlar evlerin önünde. Giden gelen aldırış etmese de onlar selamlar insanları. Herkese hayırlı cumalar !