Yılbaşına Doğru Bir Haftasonu

                  31 Aralık  gecesi  eğlencesi  bana hep  saçma gelmiştir. Herkes  o  gece  mutlu, eğlenceli, dertsiz  olmak zorundadır;  eğlenecek ,  dağıtılacak  mekanlar ararlar insanlar  ya da  en azından evlerde  tv  başına  çoluk  çocuk  geçerek  eğlenmeye  hazır olunur. Böyle  düşünürüm  ama yeni yıl hazırlıkları,  süslemeleri,  noel babalar, ışıltılar , çam ağaçlarını  çok eğlenceli  bulurum. Bir  ay  boyunca  bıkmadan  görsellere  bakarım sosyal medyada.
Yılbaşı  ağacı  Anadolu  kökenli  olduğu  sanılıyor. Ağaç  kültürü Türkmenler  ve  Alevilerde  oldukça etkili olan birşey. Yılbaşı kutlamaları  Türkiye'ye  1929  yılından  itibaren  devlet büyüklerinin kutlamaları  ile  girmiş.Muazzez  İlmiyye Çığ'dan  asıl  hikayeyi  öğrenelim :
              '' Çam ağacı süslemek tamamıyla Türk adetidir. Yeni Türk devletleriyle münasebetimiz bize yepyeni şeyler öğretiyor. Eski Türklerde yerin göbeğinden göğe kadar bir ağaç tasavvur ediliyor. Bu hayat ağacı. Sümerlerde de var. Bir ucunda göktanrısı duruyor. Türklerde güneş kutsal ama tanrı olarak kabul edilmiyor. 22 Aralık'ta güneş yeniden fazla olarak dünyayı aydınlatmaya başlayacak. Günler uzamaya başlayacak. Türklerin göktanrısı gün ile geceyi tanzim ediyor gökte. Sözde gün ile gece sürekli münakaşa halinde. 22 Aralık'ta gün geceyi yeniyor. Bunu "Yeniden doğuş bayramı" Türkler kutluyorlarmış. Türkistan'da bir ağaç varmış, akçam, ve bu akçam başka yerde yetişmiyormuş. Akçam getirip eve koyuyorlar, akçamın altına o sene Tanrı onlara güzel şeyler verdi, güzel bir yaşam verdi diye Tanrı'ya hediyeler koyuyorlar. Dallarına da ertesi sene için Tanrı'dan niyaz ettikleri şeyler, adak olarak istedikleri şeyler için paçavra veya kurdela koyuyorlar. O günlerde büyük bayram, şenlik yapıyorlarmış. Aileler toplanıyor, büyükler varsa ziyaret ediliyor, özel yemekler yeniliyor, güzel elbiseler giyiliyor. Bu adet Türkler yoluyla Avrupa'ya geçti. Konunun Noel'le alakası yok. İznik Konsili'nde pagan adeti görülen bu adeti İsa'nın doğuşu olarak kabul edelim diyorlar ve bu adet Hristiyanlara geçiyor. Ama ağaç süsleme pek yok, 16. yy'da Almanya'da başlıyor, daha sonra Fransa'ya geçiyor ve dünyaya yayılıyor." 
                   Neyse  o  gecede  zorlama eğlenceyi  sevmesemde  yeni yıl  ruhunu  seviyorum. Her sene bıkmadan her  aralık ayında  neredeyse  aynı şeyleri yapıyorum. Kurabiyeler,  yeniyıl pastası, noel babalı çoraplar,  kırmızı elbiseler, vazoda  kokinalar, yeni yıl kartları.
                   Bu  pazar  günü de  yeni yıla  doğru geçirilen bir  gün. Sabah perdeyi araladığımda  dışarıda ki gri soğuk  havayı  görünce bu pazar evdeyim  ne güzel diye içimden geçirdim. Zencefilli  ballı  çay  hazırladım  kendime. Yeni  gelen kitaplarıma  tek tek  baktım. Ne  güzel  birşey, bir yığın yeni  kitaptan  hangisine başlayacağını  düşünmek,  karar  verememek. Bu hafta  yine  dayanamadım  yeniyıl çorapları aldım  kendimize. Haftasonunun  en büyük eğlencesi  tv'de  seyredilen  eğlenceli bir  film. İçinde  kar,  aşk, müzik olunca değmeyin  keyfimize..

                  Dün  gelen kargoyla  birbirinden güzel kitaplara  sahip oldum. Hemen  Çetin Altan'ın  kitabından başladım. Bazı  yazarlarımızın  kendine ait özelliklerinden  bahsediyor. Ara ara  not alıyorum, başka bir postta  anlatmak  üzere.  Bir kaç gün kitaplar sehpa  üzerinde kalır ve  sonrasında  kütüphanemde  yerini alır.
Kasabamızda  iki  üç çiçekçi var ve  genelde  aynı  tür  çiçekler  getirir. Hep  büyük bir şehirde olsaydım şunu yapardım dediğim konulardan  biridir bu. Yavaş yavaş   nergisler  çıkmaya  başladı. Ama  burada  yok.  Yeni yıl  üzeri  kokina  aradım  ama  getirmiyorlarmış. Geçen  sene  yurt dışında  çektiğim  fotolara  bakıp  iç  geçirdim  bende.  Öyle  güzel  düzenlemeler yapıyorlar ki. Bunca  insanız  bir kasaba da  yaşayan ama gerek  duymuyoruz  bir demet  çiçeğe. Yalnıza  belli  günlerde  belli  kişilere  vermek için  aklımıza  geliyor.

Geçen yıl  biz de  kızımla  kurabiyeler  yapmış,  yanına  da  çam  mumuzu  koymuştuk. Bu yıl  kurabiye işine  daha  başlayamadık. Bol bol  kış  kekleri  yapıyoruz. Sonra  da  anane  ve  dedeye  götürüyoruz. Onlar da  her  pazar  kekin  geleceğini  biliyorlar.  

Artık  pazar  günü  bitip  gece  başlamak  üzere.  Akşam  yemeği,  pazar banyosu,  biraz  kitap  okuma,  okul  çantasını, formalarını  hazırlama  falan  bir  bakıyoruz  ki  yataktayız.  Her  gece  bu gün de  sona  erdi,  nasıl da  hızlı  geçti ,  ben  bir şey  anlamadım  diye  düşünüyorum.  Dün  ameliyat olup  hastanede  yatan  halamın  ziyaretine  gittim. Biz  gezip tozarken, yer içerken ne  kadar  çok insan  var  canıyla  uğraşan. Belki  bir gün  bize de  sıra  gelecek. Sonrasında  hastaneden  çıktım, arkadaşlarla  buluştum  ama canım sıkkındı  bu  yüzden.

Hep  diyorum , asıl  önemli olan sağlık. Yeni  bir  yıla  girerken  kendim, ailem, tanıdık , tanımadık herkes için  sağlık  ve  huzur istiyorum. Sonrasında  herşey  gelecektir nasıl olsa.

Yeni  hafta  bize iyilik, esenlik getirsin !