Zaleti kurabiyesi, Bir Kitap ve Dostlar

                                   

                                      Bugün  cumartesi.. Evde  geçirilen,  sıcacık, kurabiye  kokulu  ,  keyifli  bir  gün.  Ne  kadar  çok  gezersem  gezeyim  evde  geçirilen  zamanı  çok  seviyorum. Yalnızlığı da  sevmeme  rağmen  devamlı  olsun istemem.  Bir  şeyler  yaptıysam  arkadaşlarımı  davet  ederim  mutlaka.  Bugün  de  öyle bir  gün işte.. Dün gece  bloglarda  gezerken  bir  kurabiye  tarifi  buldum ve bir deneyeyim  dedim.  Adı  Zaleti..Bir  İtalyan  kurabiyesi.  Mısır unu ve buğday unu karışımlı, kuş üzümlü kurabiye. Ama  benimkinde  üzüm  yoktu  ne yazık ki.  Evde  yoktu çünkü..

                                                                 MALZEMELER
                                                       1,5 SU BARDAĞI  UN
                                                       1,5 SU BARDAĞI  MISIR UNU
                                                       1 NESKAFE  FİNCANI TOZ ŞEKER
                                                       1 PAKET KABARTMA TOZU
                                                       1 PAKET VANİLYA
                                                       1 TUTAM TUZ
                                                       1 SU BARDAĞI KURU ÜZÜM
                                                       150 GRAM TEREYAĞ
                                                       3 YUMURTA
                                                       ÜZERİ İÇİN PUDRA ŞEKERİ

                 Evime  gelen  üç arkadaşımla  bir  güzel  kurabiyeleri  yedik,  kahveleri  içtik..

                                       Asıl     size   bir  hatta  iki  arkadaşımın   blogundan   bahsetmek  istiyorum.  Yeni  blog  dünyasına  girdiler.  Üye  olarak  onlara  katılıp  destek  olursanız  mutlu  olurlar.  Bir  göz  atın  derim..
                             

                                          tatlı cuma    ve   stohart   ...
                                                 




                                            Dün  yeni  kitabıma  başladım. Yine  çok güzel kitaplar  aldım kütüphaneden.  Okumaya  başladığım  kitap  Selim İleri ' nin  Kar  Yağıyor  Hayatıma  ...Selim  İleri   hayatına   dönem  dönem  giren  , etkileyen  insanları  anlatıyor. Bunlardan  biri  Halide  Edip  Adıvar..Hayatında  bir kez  onu  görmüş.  Handan'ı  okuduğunda  gecesi  gündüzü  birbirine  karıştığını  söylüyor.  Yazdığı   kitapların  üzerindeki  etkisinden  bahsediyor .  Halide Edib'i  görmesi sınıf arkadaşlarından  birinin  halasına  gelmesiyle  oluyor.. Karşılaşmalarını  şöyle  anlatıyor  :
  
                         ''  Muazzez  Hanım  olduğunu  öğrendiğim  ,  daha  gençce bir  hanım şimdi  beni  ona  tanıtıyordu  :
    _   Efendim,  sizin   genç  bir  okurunuz ,  hayranınız.  Kitaplarınızı  çok seviyormuş.
        Bize  geleceğinizi  öğrenince...
                           Ne  yapacağımı  tamamıyla  şaşırmıştım. Acaba  elinimi  mi  öpmeliydim Halide Edib'in ? 
                           Handan'ı   yazmış,  Handanın  çılgınca  duyuşlarını  -  o  sayfalar  bence  hep  genç  kalacaktır  !  -    sayıklamalarını  dile  getirmiş  bir  romancının  elini  ,   tıpkı  yaşlı  bir  büyüğümüzün ki  gibi   nasıl  öpebilirdim ?  
                          Öte yandan   az  önce  yeryüzünü   tahakkümü  ile  ezmek  istemiş  ihtiyar  kadın,  sanki  birdenbire  yumuşamış,  çökmüştü.  Dünyadan el  ayak  çekmiş,  bütün  ihtiraslardan  uzaklaşmış ,  hatta  o  ihtirasları  yaşamamış  sanısı  uyandıran bu akadın  ,  nasıl  oluyordu da   bana  Halide  Edip  diye  tanıtılıyordu.  Mutlaka  birileri  yalan  söylüyordu.  ''



                                           


              Daha  kitabın  başındayım.  Büyük bir  merakla okuyorum.  Selim  İleri  önsözünden  :


              Bu kitapta bende iz bırakmış sanatçıları yazdım. Hayatıma anlam katmış, şu veya bu sebeple dünyaya bakışımı etkilemiş kişiler. İkisini - Afife Jale'yle Cahide Sonku- tanımadım. Afife'yi tanımama zaten imkan yoktu. Ama bazan hiç görmediğiniz kişiler de size, maceranıza yoldaş olabiliyor. Ötekileri tanıdım. Hepsi yakınlarımdı. Bazılarını, örnekse Halide Edip Adıvar'ı bir kez görmüş olsam bile. Birlikte geçen günlerin, anıların, hele gönülden paylaşılmış yaşantıların silinip gitmemesi boşuna değil: Her genç yazar gibi ben de ustalar gereksiniyordum.