Bahar Cuması

 

                      Şimdiden uyarıyorum, bu post bol yeşil, çiçek, böcek içerir!

 Seviyorum arkadaşlar, ne yapayım. Geçen gün kedisever bir arkadaşla konuşurken farkettim; '' Siz nasıl kedilerinizi, köpeklerinizi çok seviyorsanız ben de bitkilerimi, çiçeklerimi çok seviyorum. Tercih yapmam gerekse tarafım belli''. Çocukken de çok severdim çiçekleri. Yaşadığımız bölge bu kadar çok binalaşmamışken etrafımız ağaçlar ile doluydu. Hatta sitemizin hemen kenarından bir dere geçiyor, yan tarafı kiraz ve erik ağaçlarıyla doluydu. Her gün küçük kilimimizi alır, annemin özenerek hazırladığı minik sepeti alarak ağaçlar altında öğle yemeğimizi yerdik. Arkadaşlarımla oyun oynarken sıkılır, yakınlarda ki tepeye çıkar, çiçek toplar, anneme götürürdüm. Oyun oynamayı çok severdim özellikle hareketli oyunlarda çok başarılıydım, erkeklerle yarışır, yakantopta kolay kolay vurulmaz, saklambaçta en son bulunan olurdum. Ama canımı sıkan bir şey olursa koşa koşa o kiraz ağaçlarına çıkıp saatlerce oturduğumu hatırlıyorum. 

İşim gücüm doğa, yeşil, dağlar, dereler tepelerdi. Hala da öyle. Hele artık tek düşündüğüm, hayal ettiğim bir ağaca yakın yaşamak en azından. Çok şükürler olsun ki iki evimizde ağaçlar arasında. Ama bunun için de çok uğraştık, o ayrı konu..

Okula arabamla gidip geldim ramazanda. Ama sabah yürüyemediğim için kendimi kötü hissettim. En azından 1,5 km yürüyüş yapıyordum otogara gitmek için. Konforu bırak dedim kendime, evden çıktığımda denize doğru uzanan yolda yürümek, bahçelerden taşan bahar dalları eşliğinde denizin o sabah kokusunu ciğerlerime çekerek uykuyu üzerimden atmak gibisi yok.

                          Kendimle övünüyorum evet. Şehrin göbeğinde ki bu evi aldığımızda bahçesinde sadece bir çam ağacı vardı. Evin bahçesi çok büyük değil. Dört bir yanı metruk bir haldeydi. Bunca yıl uğraşarak cennetten bir köşe yaptım kanımca. Sadece bir ağaç varken şimdi 14 tane ağaç var. Şu akçaağaç ( Acer ) öyle nazlı büyüdü ki, hem de kaç kez dondu ama bu bahar ayrı bir güzel..

Hafta içi iki grup arkadaş buluşması yaptık bahçemde. Soğuk günlerden sonra güneşi görünce bu kaçınılmazdı..

Bu hafta canımı sıkan ...

Yorumsuz..

Sabah öğrencilerimden gelen çiçekle günüm güzelleşti..

Köyümüze iyice bahar geldi. Okul sonrası bahçelerde gezmeye başladım.

          “Ve Rabbin arıya şöyle ilham verdi: ‘Kendiniz için dağlarda, ağaçlarda ve onların yetiştirdikleri ağaçlarda ev seçin. ”
Bu ayette Allah arıya tepelerde, ağaçlarda ve diğer yerlerde bir yuva yapmasını emrediyor. 
Ayrıca Kur’an-ı Kerim bal arıları konusunda “Karınlarından çeşitli tonlardan bir içecek çıkar” der. Bal renginin en önemli belirleyicisi çiçek kökenlidir yani arıların balı yapmak için kullandığı çiçek nektar çiçeğidir. Çoğunlukla bir çiçekten gelen bal türü, çiçek kökenli olarak bilinir. Araplar 400 çeşit bal bulmuşlar  ve  Arap dilinde 400 farklı ismi varmış.

Balın çağlar boyunca insanoğluna şifada ve ilaçta rolü var.  Mısırlılar, Yunanlılar, Romalılar yüzyıllar öncesinde çeşitli hastalıkları tedavi etmek için balı ve aynı zamanda enfeksiyonları tedavi etmek, yaraları iyileştirmek için kullanmış.

Kur'an-ı Kerim Şifa kelimesini sadece bal için kullanmış diye okudum bir yerde. Bundan dolayı Hazret-i Peygamber de şöyle bildirmiş:

“İki şifadan istifade edin: Bal ve Kur’an. ” 

Peygamberimiz şifa arayışı içinde şöyle demiştir;

 “Tedaviden faydalanın, çünkü Allah, bir hastalık hariç, yani ölüm dışında, ona çaresi olmayan bir hastalık yapmamıştır. 
İslam'da bal çok değerli bir gıda olarak kabul edilir ;

"Balda şifa vardır". (16:69) diye yazar kutsal kitabımızda.

Okulda kek günü. Bu sefer bahar pastası tasarladık hep beraber..

                    Hafta sonu bağda bahçe temizlik işleri devam etti. Ağrımayan yerimiz kalmadı, özellikle eşimde bel ve diz sorunu zaten vardı, iyice kötü oldu. Şu otlar bitse, belleme ve sebze ekimi var. Tarımla ilgili her şey çok zor arkadaşlar. Onca yorgunlukta vazgeçilmezim biraz fırın işleri. 

                                                    Bahçemden çiçekler ve renkler..

                Bu hafta boyunca iki film iki belgesel izledim. Özellikle belgeseller dikkat çekiciydi. For Sama Halep'te savaşta ülkesinde kalan, elinden geldiğince savaşa karşı koyan gemç bir çiftin yaşadıkları. Kadın gazeteci kocası doktor. Savaş boyunca iki çocukları oluyor. Kadın devamlı hayatlarını çekiyor. Yaşananlar zaten insanlık dışı, izleyen insanı çaresiz bırakıyor ve koltuğa yapıştırıyor. Yine de insanın gücü ve umudunu gördükçe yaşam daha anlamlı geliyor.

Still Michael J. Fox'un yaşamına dair. Çocukluk yıllarımızda filmlerini izlediğimiz haliyle aklımdaydı. Bebek yüzlü bu adamın şimdi ki halini görünce gözlerime inanamadım.Hayat zengin, fakir, ünlü ünsüz demeden insanı nasıl da ezip geçiyor...

“Zamane meşakkatlerinden şikâyeti bırak. Meşakkat çekmemiş insan, tam ve olgun bir insan değildir. Bilmez misin ki, ırmak suyu başını taşa çarpa çarpa tadını ve lezzetini bulur.”

Kulluk Kitabı/ Muhammed İkbal