Cuma Gelmişken..

Merhaba, bir cuma daha geldi hoşgeldi. Şükür bugün de sağlıkla evdeyiz, annemler ve kardeşim, akrabalarımız ve komşularımız iyiler. Salgın hastalık bizimde kasaba da kol geziyor hatta ana oğul bir ölüm yaşadık, tanımıyoruz ama insan duyunca çok şaşırıyor ve üzülüyor. Fotoğraflarını gördük gazete de, gayet sağlıklı isu çalışanı bir adam, nasıl olur diyor insan. Çok düşünmek moralimi bozuyor tabi ki, fazla kaptırmak istemiyorum ve olumlu halleri görmeye odaklanıyorum, başka çaresi yok.

Şükürler olsun ki bu sarı evde yaşıyorum bir bahçe içinde. İlk aldığımızda 70 yıllık bakımsız bir evdi. Bir çok şeyiyle uğraştık, dolu ağaç ektik avuç içi kadar yere. Etrafta binalar çok tabi ki, çünkü şehrin göbeğindeyiz. Ama burası bizim kurtarılmış bölgemiz.

               Bu cuma yazım bol çiçek içerecek. Çünkü evdeyken yapılanlar sabit. Ama baharın gelmesiyle doğa coştu. Kimi zaman sımsıcak kimi zaman soğuk hava oluyor. Biz de her fırsatta bahçeye çıkıyoruz. Masamızı açıp kahvaltıyı artık bahçede yapıyoruz.

               Güneşli yerde hep oturan benim devamlı üşüyen biri olarak. Bahçe ön duvarımızı kireçle boyadık geçen hafta. Tertemiz oldu, toprağı da kazıp havalandırdık. Bu hafta yağan yağmurla daha da bitkiler coştu.

Arka bahçede ki  kiraz ağacım tomurcuk halindeydi. Bir hafta da hepsi iyice açarak bembeyaz oldu. Japon akçaağacım bile kırmızı yapraklarıyla canlandı bu sürede.

Açelyaların tam açma zamanı..

      Sabah uyandığımda penceremi açtığımda kiraz ağacımı görüyorum.

Ekmek yapanlar kervanına ben de katıldım ama benim ki bir değişik oldu.

Bunun dışında battaniye örüyorum. Bitti bitecek gibi. Bakalım ne zaman sıkılacağım bu örgülerden. Ama örmek güzel bir terapi. Bitirirsem yerine ne koyarım bilmiyorum.

Kitap okuyup biraz film, belgesel derken zaten gün bitiyor. Bu sıralar İstanbul MUBİ ye üye oldum ve burada her gün bir festival filmi seyrediyorum. Üstelik 30 gün ücretsiz. Meraklılarına duyrulur.

Cumamız hayırlı olsun, bu hafta sonu hep birlikte evdeyiz, sağlıkla kalalım!