Donmuş Kalpler

                          “Duyarlı bir insan açısından her karşılaşma, duyguların ve anıların uyanmasına yol açtığından, yararlı ya da zararlı olur. Tutkusuz insanlar ise, gezici kalıplardan farksızdırlar, ne dolabilirler ne de taşabilirler; donmuş kaleler gibi yeryüzünde gezinir dururlar” diyor ‘Körleşme’de Elias Canetti. Çoğu zaman niye bu kadar hassasım, niye her durumdan rahatsız oluyorum der, bu özelliğimi kendime dert edinirim. Sokakta şöyle bir saat yürürken bile karşıdan gelen adamın sigara paketini açıp yere atışını, gençlerin yanımdan geçerken her zaman kulağıma gelen küfürlü konuşmalarını, birbirini ve etrafını hiçe sayarak denetimsiz ve saygısız olmalarını, yolda karşılaşan çoğu gözlerde öfke ve negatif duygularına şahit olmayı, hep acelesi olan insanların etrafa saçtıkları saygısızlığı kendime dert edinirim. Bu yalnızca kendi muhitimde ki durumumdan kaynaklanan zarardır. Bir de tüm dünyayı ele geçirmiş kötülük var ki çeşit çeşit. Şahit oluruz gazete de televizyonda her gün her gün. Canetti'nin işaret ettiği donmuş kalelerden biri değilim galiba. 

                         Zarar veriyor tabi ki bu durum insana. Çünkü öyle çoğaldı ki sokakta ki donmuş kaleler, siz içinizde ki her şeye üzülen kalbinizle hep acı çekmeye mahkum olursunuz. Başkalarına sorsanız elle tutulur bir derdiniz yoktur, güzel bir ev de aileniz ile yaşar gidersiniz ama mayanızda ki hassaslık sizi sorumlu kılar her şeyden. Vicdan içinizde öyle bir yer edinmiştir ki gün geçtikçe palazlanan, gelişen, sizi dünyaya karşı hep sorumlu kılan ama olandan dolayı da mutsuzluğa mahkum bırakan bir duygu olur.
                       Nuri Pakdil Bağlanma kitabında şöyle sorar herkese ;
'' Çağdaş insanın korkusu,vicdansızlığından kaynaklanıyor belki de. Kim duyumsatacak vicdanımızı bize. İnsan mı, toprak mı? Ölüm mü, yaşam mı? Çağdaş insanın en büyük olumsuzluğu vicdansızlığıdır. Vicdanımız işlevini yapmadan nasıl giderilir bu yoğun karanlıklar? Adaletsizliği, zulmü, ancak vicdanlı olabildiğimiz zaman durdurabileceğiz: tüm yeryüzünde. Önce bilgilerle, zaman zaman,insanın vicdanı eklenir toprağa..''
                      Hep böyleydim, vicdanım hep vardı. Geçen yıllarla beraber insanın vicdanı da büyümüyorsa, hayatını ele geçirmiyorsa büyük sorun var demektir. Allah her yüreğe yerleştirsin insan olmamızı sağlayan duyguları, kalpleri dondurmasın..

                     not: fotoğraf bizim köy...