Yılın İlk Cuması

                                            Merhaba, merhaba!
                      Yılın ilk cuma günü ve yakında ilk haftasonu olacak. 2020 dile kolay, koskoca bir sayı. Beni çok korkutuyor bu rakamlar, sempati duyamıyorum ne yazık ki. Yeni bir yıl geldi diye de sevinemiyorum çünkü biliyorum ki her şey katlanarak kötüye gidecek dünyada. Koca bir kıta yanıyor göz göre göre, bu çağda insanlara zulüm, savaşlar devam ediyor olanca şiddetiyle, mülteci durumu dünya tarihinde olmadığı kadar var, yine güçlü güçsüzü eziyor, biz de siyaset her zaman gündemde, artık her duruşu, her görüşü, her yaşam şeklini siyasi kılıfa sokup ayrıştırmalar devam edecek, bilinç altına işleyen elinde silahlı adamlardan oluşan, ahlak dışı ilişkilerden oluşan, bol şiddetli diziler devam edecek, yanlarında 5 yaşında çocuklarla anneler-babalar bu dizileri her gece seyredecek...Daha dolu şey devam edecek, hiç kandırmayalım kendimizi.
                      Sevemiyorum insanları bu yüzden, uzak kalmak istiyorum herkesten. Evime kapanıp kendi dünyama çekilmek istiyorum. Sabahattin Ali'nin hissettiği gibi durumum şu günlerde ve çoğu zaman...
" Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen da hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil… İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile… Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımdan küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini. O zaman nasıl hazin bir hal aldığımı tasvir edemezsiniz."
                     Bakalım neler yapmışım bir hafta içinde...

                         Kutuları seviyorum hele üzerinde melekler, noel baba resimleri, geyikler varsa daha bir hoşuma gidiyor. İçine kurabiye koyup bir yerlere götürüyorum, sonra alıyorum tabi ki geriye..

                           Yeni yıl hediyesi bir gün tatildi. Ne güzeldi evde zaman geçirmek. Hatta eşim bile emeklilik böyle olsa gerek; sabah kalkıp kahvaltı edip eline çayını alıp odaya geçmek ne güzelmiş dedi. Sonra da uzun uzun okuma yapmak, film seyretmek. Çok özendik emeklilik haline. İkimizde iş hastası değiliz, sakin ve rutin hayatı severiz. Babam kurabiye istiyordu onlardan yaptım gün içinde. 

                          Perşembe yola çıktım okula gitmek için. Tabi ki bugünde yürüdüm daha hava ağarmadan. Uzun betonların arasından, kesilen asırlık çınarların boşluğunu gördükçe küfrettim insanlara. Sabahın köründe canım sıkılıyor her gün bu yüzden, kimbilir kaçıncı kez bu yolda yürüyorum. İyi ki gökyüzü var, içime ferahlık veriyor ne olursa olsun.

                          Okulda mutluyuz. Kesiyoruz, biçiyoruz,okuyoruz, gülüyoruz, hareket ediyoruz. Çok özleyeceğim köyde ki öğretmenlik günlerimi..

                       Sanal dünyadan edinilen arkadaşlıklar çok kıymetli. Blog dünyasından olduğu kadar instagramdan da bir bağ kurduğum insanlar var. Hollanda'dan 2 haftalık tatile gelen bir arkadaş beni de ziyaret etti. Çok mutlu oldum. Taa yazdan beri tatilde biriktirdiği taşları da getirmiş, ne kadar düşünceli..

Beraber içilen kahveler tatlı mı tatlı..

Bu hafta yine hediye gönderdim ve aldım. Ne güzel şey bir paketin siz evde yokken  gelmesi..

   Bugün iş çıkışı farklı bir yoldan gidince gördüm onu. Siz anladınız, hiç bir şey yazmıyorum..

                              İşte ilk cuma oldu,bitti bile. Nice güzel cumalara!