Hayaller Güzeldir

                        Bundan yirmi yıl önce ki hayallerimi şu an yaşıyorum çok şükür. Öyle fazla hayalim yoktu zaten. İş hayatımda şu olsun bu olsun, kariyerim yüksek aldığım maaş en fazlasından olsun diye düşünmedim hiç bir zaman. Çocuklarım, bahçeli evim , sakince yaşadığım bir yer, fazla insana bulaşmadığım işyerim olsun derdim her zaman. Yakından takip edenler bilir, bunlara sahibim şu an. Güzel ve küçük bir kasaba da rölantide hayat sürüyorum hatta daha da durgun olsun isterdim. Yine de limon, kiraz, çam ağaçlarından oluşan bahçemizde koyu pembe ortancalarım, renkli bodrum menekşelerim, her daim bir köşe de duran kaktüslerim, mavi bankım ve küçük masamla mutluluk yaşıyoruz. Yan tarafımızda uzun uzun binalar, dış kapıdan geçen süratli arabalara aldırış etmemeye çalışarak hayallerimin gerçekleşmiş olmasına hep şükrediyorum.

Yapmayı sevdiklerim başında sahile gitmek geliyor. Tıka basa dolmuş çay bahçelerinde oturmayı sevmiyorum artık. Bu yüzden ya yalnız başıma bir bankta oturmayı ya da arkadaşlarımla her buluşmamızı bahçemde yapmayı seviyorum. Hayaller biter mi? İnsanoğlu elinde ki ne olursa olsun yine de düşlemeyi seviyor işte. Benim de emeklilik hayalim var. Kısmen yapacağıma inandığım. 

Rilke'nin  Malte Laurids Brigge'nin Notları 'nda anlattığı , Francis Jammes'in evini düşünürüm her zaman. Şöyle tarif eder evi, hayallerimde ki bir kesittir bu ev ve her okuyuşta içimi ısıtır ;

'' Sadece bir odacık isterdim ( çatı arasındaki aydınlık odayı ). Orada eski eşyalarımla , aile resimleriyle ve kitaplarla yaşardım. Ve bir koltuğum olurdu ve çiçekler  ve köpekler ve taşlı yollar için kalın bir baston. Ve bir başka hiçbirşey. Yalnız fildişi renginde , sarımtırak deri ciltli, ilk sayfasında çiçekli eski bir resim bulunan bir defter; bu deftere yazardım. Çok şey yazardım, çünkü aklıma çok şey gelirdi ve pek çoklarına ait hatıralarım olurdu.''

Bu basit hayali hep Avrupanın herhangi bir ortaçağ kasabasında düşlerim. Yapacağıma da inanıyorum. En azından bir kaç aylığına çatı katında bir ev kiralayarak elimde bastonla bu kasabanın eski taş yollarında gezindiğim günler yaşayacağımı düşlüyorum. Diğer birkaç ayda karavanla dolaştığımızı, kışın şimdi yaşadığımız eve geldiğimizi, sonra tekrar çatı katında bir ev kiraladığımızı, sonra tekrar bu bankta oturacağımızı hayal ediyorum. 

       Hayaller demişken bir de şuna da inanırım. Allah gerçekleşmeyecek hayaller kurdurmazmış insana :)