Şükür Cuma

Ne kadar çabuk geçiyor zaman. Geçen  cuma yazısından sonra birşeyler daha yazar koyarım diyordum ama fırsat olmadı. Gündelik koşturmacalar, doktor randevuları, ergen çocuğunla savaş, iş yerinde ki mecbur olduğun ilişkiler, çevrede olan biten tüm olumsuzluklar  say say bitmez tüm haftanı dolduran ve yaşamımızın çoğu zamanını kaplayan durumlar. Güzellikleri farkedip ortaya çıkarmasak, bunlara odaklanmasak  hiç çekilmez hayat.

Şuraya koyduğum güzel fotolar emin olun bu şehirde ki çoğunluğu göstermiyor. Bunca çirkinlikte cımbızla çekip çıkarıyorum içimizi mutlulukla dolduracakları. Manzaramız, denizimiz, bahçemiz olmasa devasa çöplük bu kasaba da. İnsan , insan, insan, araba, araba, çarpık çurpuk binalar herşey yıpratıcı.

Neyse bu haftanın  güzelliklerine geçelim, içimiz açılsın beş dakika.  Allah'a şükür ki  bisikletimizle  gidecek upuzun bir sahil yolumuz var. Yan kasaba 5 km. Deniz kenarından gitmekte işin en güzel yanı. Buraya vardığımda bir kaç tane çay bahçesi var, tam istediğim gibi az insan..İşte bu mavi beyaz badanalı da en sevdiğim. Sezon yeni açılıyor. Masalar tam çıkmamış. Hem  nefret ettiğim plastik masa, sandalye yok.

Şükürler olsun ki ağzımızın tadı yerinde.Bir çok şey yiyip içiyoruz. Ya yasak olsaydı ? Elmalı labne dolgulu ve cevizli kekim haftanın yıldızıydı. Yalnızca bir dilim yesem de her hafta bir kek pişirmeyi seviyorum. 

Bahçeme de yavaş yavaş  bahar geliyor. Kupkuru dallardan çıkan tomurcuklara, bahar havasına  ve bunları bu yıl da görebildiğime  şükürler olsun..

Cumaları kurulan köy pazarımızda yıllardır alışveriş yaptığım teyzeler, amcalar var. Her gidişimde onları arar gözlerim. Bu teyze de kendi yetiştirdiği kabağı kesiyor benim için. Mevsimi bitiyor artık, bahar sebzeleri gelir yakında.

Şükürler olsun bu yılda huzur içinde olduğum sınıfım benimle. Köy çocuklarının gerçekten farkı var. Tatminsiz değiller ve bir çok şeye daha hevesliler. Okulun başında boyama bile yapamazken şimdi Klimt çalışıyoruz..

Okul çıkışı saat 14. 30 gibi yürüyerek eve dönüyorum. Mahallemiz de az da olsa bahçeli evler var. Hep geçtiğim sokakta bir köpek beni karşılıyor her gün. Bu güzel canlılar da olmasaydı...

Burası mutfak pencerem. Erik ağacı dibinde. Nihayet o da açtı. İşte bir güzellik daha hayatımızı güzelleştiren..

Vee  en sevdiğim saatler. Gün koşturmacası bitmiş, herkes eve dönmüş, yemekler de yenmiş ve herkes köşesine çekilmiş. Benimde en sevdiğim yer. Kitaplarım, örgüm, boyamalarım, tabletim, kahvem hep yanımda. Bu günlerimize çook şükür!