Sımsıcak Evimde..

                              Her zaman ki  gibi  elimde meyve çayım,  battaniyemin  altında,  güvenli ve huzurlu  evimde oturuyorum. Dışarısı  buz  gibi.. Böyle  havalarda evin  değeri daha iyi  anlaşılıyor  sanki..Evde geçirilen bu dakikalarda  bir taraftan bizi saran sıcak  duyguların keyfini  sürerken, diğer  taraftan bizim gibi  olmayan, özellikle  evsiz barksızları da  düşünür ,  tezat  duygular  yaşarız. Yani  ben  böyleyim  ve  herkesi  böyle sanıyorum.  Kaloriferli evlerimizin  rahatlığı bizi şımartır. Bu  durumun  ne kadar  büyük bir lütuf  olduğunun  farkında mısınız?  Yoksa  her zaman ki  rutinin  getirdiği bir  kayıtsızlığa mı  sahipsiniz?  Yaşadığım yerde  şundan  on beş  yıl önce  kaloriferli ev  bulmak  zordu.  Ben de  sobalı  evde yaşamışlardanım.  Bir  odanın sıcak olup  diğer odaların  buz  gibi  olması,  kaç  kat in çık , odun  ya da  kömür taşıma,  soba tütmesi,  sobayı yakmada ki acemilik  .... Daha ne  zorluklar.  Beterin  beteri  vardır,  eskiden çok eskiden insanların  çilesi  daha da  çokmuş.  Okuduğum kitaptan  öğrendim .
                              Fernard Braudel  ,  kapitalizmin  Avrupa'daki  gelişimini  incelediği  yapıtının   Gündelik Hayatın Yapıları  başlıklı  ilk  cildinde ,  ısınma  sorunun  XV.  yüzyıldan  başlıyarak  emekleme  çağını  terkettiğini  söylemiştir.  Braudel,  şömine  halini  alacak  ocakların  Avrupa  evlerine  XII.  yüzyılda  girdiğini  yazar.  Uzun bir  süre de  sadece  yemek pişirmek  için  kullanılmıştır.  1695  yılında  Fransız Kralının  yemek  odasında  iki  şömine  vardır  ama  kadehlerdeki  şarap  donmuştur.
                           ''  Herşey  1720' de  değişti. ''  der  Braudel .  İlk  olarak  Venedik,  Fransa,  Flemenk  sonra da  Macaristan,  Polonya  ve  Rusya  ısınmayı  öğrenmiştir.  Akdenizliler  mangal ile  idare  etmiştir. Sanayi  devrimi  ile  yaşama  düzeni  kökten  değişmiş,  kalorifer  hayata  geçmiştir.
                          Türkiye'de  kaloriferin  yayılması  apartmanlaşma  sürecine  paralel  olarak  1950 lilerde  gerçekleşir.  Hala  köylerimizin,  kasabalarımızın  durumunu  düşünürsek  ısınma ülkemizde  bir  lüks.
Şimdi  kaloriferin  yanına  oturmuş ,  sımsıcak  evimde  bunları  okuyup  düşünmemek imkansız.  İnsanoğlunun  ısınma yolunda ki  çilesi,  evrimi,  şimdi  ki  durum..

Kapanışı evimin en sevdiğim  yeri, kitaplığımın önü, kanapemde,  battaniye altı ile  yapıyorum.  İçinde bulunduğumuz durumu,  şartları  tek tek   düşünmeli,  çokça da  şükretmeliyiz..