İKİ KİTAP

                               Çok ilginç , doktora  giderken elimdeki kitaptı  Talihli  Bir  Adam  ..Yine  en sevdiğim  yazar  Berger' den  bir kitap..John Sassall,  köyde  bir doktor..Kendisini  ölmekte olan kişilere , sakatlara  ve  yalnızlara  adamış.Bu anlamıyla  hastalarına  şifa  arayan bir  hekimden çıkıp, onların  hayatlarının  sicil  katibi  olarak  hatıra biriktiren bir gözlemciye dönüştürüyor. Köydeki herkesi tanıyor, yeni doğanlar zamanla büyüyor, yetişkinler yaşlanıyor gözünün önünde. Aralarındaki  bağ doktor-hasta ilişkinin ötesinde oluyor. Yaşam ve  ölümlerine tanıklık  ediyor ...

                                ''Manzara  aldatıcı  olabilir. Bazen bir  manzara , orada yaşayan insanların  hayatını  gösteren bir sahneden  ziyade, arkasında bu insanların mücadeleleri,  başarıları  ve  hayatlarının önemli tesadüflerinin  meydana gelmekte olduğu  bir  perdeye  benzer..''  diye  başlıyor  kitap.

                                                      

                                   Doktor  Sassall  kendini  Conrad'la  özdeşleştirmiş. Conrad  en sevdiği, örnek aldığı bir  yazar.   Conrad'ın denizle  simgelediği hayal gücüdür. Ama hayal  gücünden de öfkesiyle denize göğüs germek, onun meydan okumasına karşı koymak  için  bir yerde  vazgeçilmezdir, yoksa  kendi kendini  tecrit  etmenin  ve  korkuyla yaşayıp durmanın önünü  açar.
       Bu yüzden  dr. Sassall  onbeş  yaşına gelince denizci yerine  doktor olmaya karar veriyor. Bir kaptanın  hakimiyeti ve otoritesini  doktorlukta  yakalıyor.
Bir köyde de olsa  insanlara, acı dolu, umutsuz , hasta insanlara  hizmet ettikçe yaşamı sorguluyor.

                                '' Kederin  kaynağı, onarılamaz kayıp  duygusudur.Bu  kayıp  ,insanın hayatında katlandığı diğer kayıpların üstüne eklenmiştir.  Diğer  kayıplar , insanı o en yakın zamana ait kayıpta,  bütün kayıpların en  sonuncusunda  teselli için  sığınabileceği  şeyin  yokluğunu  temsil eder. Aslında  bu diğer kayıpların çoğunun  acısı çocuklukta  hissedilmiştir''....      sy.127

                              DÜĞÜNE

                             Körlüğümün  ilk  yılında, tekrar  tekrar  yaşadığım en korkunç an sabahları uyandığım  zamandı.  Uykuyla  uyanıklık  sınırında  ışık olmayışı  çoğu  zaman bağırma  isteği  yaratıyordu  bende.  Zamanla  alıştım  buna. Şimdi  uyandığımda  , ilk  yaptığım iş bir şeye  dokunmak oluyor.  Kendi  gövdeme,  çarşaflara,  karyolamın başucundaki  ahşap  oyma  yapraklara...
                                                                                                          sy..19

Önereceğim  diğer  Berger  kitabı  Düğüne..