Bir Bayram Günü

                        
                                Nedense  bu bayram evden dışarıya çıkmak istemedim.  Mecburen çok yakınları ziyaret ettik dün. Ama bugün  kendimle  ( tabi pelin'de )  olayım dedim.  Okumakta  olduğum  Virginia  Woolf   Vita Sackville-west  Mektuplaşmaları   yanımda.  Ne zamandır  kitap yanı birşeyler  yapmamıştım.  Hemen  havuçlu-tarçınlı  kek  yapıldı. Bu sefer  kekin üzerine ayçekirdekleri  de  koydum. Bu  tam Virginia  ruhuna uygun  diye düşündüm.  Cebine taşları doldurup  kendini nehrin sularına atan bu kadınla  sevimli , evcil havuçlu kekle nasıl özdeşleştirdim bilmem.. 

                                   Kendime ait  odama  çekilerek  kardeşimden aldığım filmleri  seyretmeye başladım. Uzun zamandır  Alfred  Hithcock  severim. Bu  kardeşime bulaşmış ki  filmlerini  toplamaya başladı.  Nedense  Rope  filmini  seyretmek istedim.

                             Olay  iki üniversite öğrencisinin,  hocalarının  kendilerine  empoze  ettiği  Nietzche 'nin   '' yeteneksiz  kişilerin  yaşamaya  hakkı olmadığı ''   fikrinin etkisinde  kalıp  bir arkadaşlarını  öldürmeleri   üzerinde  geçiyor. Film  yalnızca  tek bir mekanda geçiyor.  A.Hitchcock   bu film  de  kesintisiz  çekim tekniğini kullanmış. 

Evde  bu kadar  tembelce zaman geçirmek Oblomovlaştırdı  beni. Gerçi bu kadar  yoğun ve hareketli görünmeme rağmen onu  haklı buluyorum, onun gibi olmak istiyor  bir yanım. Baksanıza  neler diyor :

Biliyor musun Andrey, benim içimde ne yakıcı, ne de kurtarıcı hiçbir ateş yanmadı. Hayatımda hiçbir zaman başkalarınınki gibi gittikçe renklenen, parlak bir güne çevrilen bir sabah olmadı; bir sabah ki yakıcı öğlesi geçtikten sonra yavaş yavaş solsun ve kendiliğinden akşama karışsın. Hayır, benim hayatım sönmüş başladı. Tuhaf, fakat böyle. Kendimi bilir bilmez sönmeye başladığımı hissettim. Sönüşüm dairede, evrak başında oturduğum zaman başladı; sonra kitapları okuyup da onlarda hayatta kullanmayacağım gerçekler buldukça, dostlar arasında dedikodular, alaylar, soğuk, kötü, boş gevezelikler dinledikçe, gayesiz, sevgisiz, toplantılara katıldıkça daha da kötü oldum...

...Ya ben yaşadığım hayatı anlayamadım, ya da bu hayatın hiçbir değeri yoktu. Daha iyisini de bulamadım, göremedim, kimse göstermedi. Sen bir gelip, bir kayboluyordun, kuyruklu yıldız gibi; bense her şeyi unutuyordu, ağır ağır, sönüyordum.