Seyretmediğim belgeseli buldum hemen. Onca yaşına rağmen Jean Rene ile dolaşması, birbirine alışma çabaları, karşılaştıkları insanlar, çektikleri fotoğraflar ve bunları büyük boylar halinde duvarlara basmaları.. Harika bir düşünceyi gerçekleştirdi ikisi de. Bize de keyifle bu belgeseli seyrettik.
Seyretmediğim SANS TOIT NI LOI açtım daha sonra. Mona'nın seçtiği hayat tarzına kafa yordum. Kenarından bile geçmeyeceğim anlayışı yine de sorgular buldum kendimi. Benim gibi etrafta ki insanları da konuşturmuş Varda. Mülkiyetsiz, bağlantısız, yersiz yurtsuz yaşayabilir mi insan. Bunların olmadığı yerde mi başlıyor insanın özgürlüğü..
Diğer filmlerini de sıraya koydum, her gece izlemeyi düşünüyorum.
Yaşayabilir ama mümkünse yaşamaz :)
YanıtlaSilAgnes Varda candır. İyi ki hatırlattın. Vagabond bir daha görülesi film hakikaten.
Kaç senedir elimin altında, bugün yarın derken istediğim gibi bir yazı çıkaramadım, parça parça kaldı. Varda’nın vefatı dolayısıyla oturup bitirsem mi diye düşünürken buradan bir kez daha göz kırpmış oldu bana.
YanıtlaSil“Des filles qui vagabonde comme ça, là, c'est rare, très rare… Qu'elle reste seule comme ça, toute seule.”
Küçük dünyalarına sığınıp sıkışmış çoğu insandan daha saygıdeğer ve nadir bir karakterdi Mona. En azından benim gözümde.
Hatırlattığınız için teşekkürler.
o kedili resim beni çok etkiledi..
YanıtlaSilvardaaaa çok severim yaaa visages de mükemmeldiiii :) ivit bi dolu iyi filmi var. veee sandrine liii sans vagabond filminin hastasıyıım :) sandrini de çook severiim :)
YanıtlaSilBen de çok üzüldüm hem de birkaç gün önce İstanbul Modern Sanat'ta yeni izlemişken Yersiz Yurtsuz'u :(. Çok tatlı kendi filmlerinin gösterileceğini bildiğinden video çekip yollamış hayranlarına :'(.
YanıtlaSil