balkonumda

                                Çoğu arkadaşım yaşadığı  yerden şikayetçi.  Hayallerde  İstanbul  ya da İzmir  var. Buralarda  yaşayıp  kaçı memnun  kalırdı acaba , merak ediyorum. Şikayetlerini,  hiçbirşey yapamadıklarını,  memnuniyetsizliklerini   acı bir  gülümsemeyle  sadece dinliyorum.  Kimseye  hayal ettiklerini  her yerde farklı  şekillerde  yapabileceklerini anlatmaya  çalışmıyorum,  bir faydası  yok çünkü...
                               Oktay Akbal  bir  yazısında  şöyle  diyor :

 ''İstanbul'un  havası mı, suyu mu , nedir kişiyi huzurlu bir yaşantıdan  , rahat  çalışma olanağından  yoksun  kılan?   Bir  kez  kendi  başına kalamıyorsun.Kentin  gürültüsü, yaşama sıkıntısı  , bir karmaşa içinde  zaman öldürüyor.Oysa, uzak bir  köy evinde ,  bir  ağaçlı  bahçede, bir  manzaralı  balkonda oturup  bir  kitabın  ,  dinlediğin müziğin içinde  kendini  bulmak  ,  bambaşka  bir şey...  Bir  duygu, bir  hava,  bir  dinginlik,  bir açılım...''

                             İşte  böyle  şanslıyım.  Güzel  bir  bahçeden sonra,  deniz gören bir balkonum  var.  Ihlamur  kokusu geliyor  çoğu zaman ..Tam  zamanı ama.  Tüm  gün  balkonumda  oturuyorum. Mesela  şimdi  gece bire  geliyor ve  balkonumdayım.  Kahvaltıyı  burada  yaparız,  yemek  yeriz.  En önemlisi  Oktay Akbal'ın  hayalini  kurduğu gibi  kitap okuyorum..

Victor  Hugo  dostlarına  şöyle  seslenirmiş  : ''  Kentte  uzakta,   kentin  gürültüsünden uzakta ,  beni  bulun,  beni  bulun!  ''

Şair  19  yıl  Paris'ten  uzak  bir  yaşam  sürmüş.

                        Ben  okurumda kızım okumaz mı?  Kendi  seçtiği  Balonla Beş Hafta'yı  okuyor.  Ama  böyle  durduğuna  bakmayın , her an  sokakta ki  çocukların  seslerini  duyup   ve    dışarıya  fırlayabilir  :)

                                                    Çehov  kahramanları  gibiyiz:
                                                    Olga,  Maşa,   İrina..
                                                    Olga'nın  sözleri  :

                                               - ''  Yaşamak  lazım  !   Müzik  öyle  güzel,  öyle  neşeli  ki  .Hele  biraz  zaman  geçsin , işte  o zaman  bu  hayatın  ve  bu  acıların  anlamını  bileceğiz.  Ah  bir  bilebilsek! 
                                                 Bir  bilebilsek!

 

İşte  balkonumuzun  minik  üyesi.  Nedense  şu  güzel  şiir  aklıma  geldi.

bir kalbiniz vardır onu tanıyınız.
bir şehir kadar kalabalıktır bazıları
bir dehliz kadar karanlıktır bazıları
konuşurlar
isterler
susarlar
dinlememişseniz nice yıl kalbinizi
ev meslek iş para geçim diyerek
düşünün şimdi bir de
şehirlerde kasaba ve köylerde
başını eğmiş kalbiyle söyleşen bir kişi olduğunuzu."

cahit zarifoğlu,          yaşamak....