Ergenlik ve Okuma Üzerine

                     Geçen günlerde VNF  güzel bir tespitte bulundu kızım hakkında 

           ''Pelin'in hâlleri bir çeşit insanlık kaderi. Ne kadar marifetli ve istekli olursak olalım mum dibine ışık vermiyor.'' diye yorum yapmıştı. Bu bir gerçek. Tanıdığım bir çok ebeveynin özene bezene yetiştirmeye çalıştığı çocuklarda bir şeyler hep geri tepiyor. Bu gerçek bizim evde de oluştu. Özellikle kitap okuma mevzusunu ele alalım. Kitap okuma alışkanlığının  ilk önce aile de başladığını, özellikle okuyan anne-babayı gören çocuklarda bunun pekişeceğini savunuruz biz eğitmenler. Tüm toplantılarımızda bunu ailelere söyleriz . Gel gör ki bizim aile de bu oluşmadı bir türlü. Pelin ilkokul ve ortaokuldayken isteyerek değil de benim zorumla kitap okudu her gün. Kendi isteğine bıraktığımda günlerce eline almıyordu bu yüzden bu konu da taviz vermiyordum.

                      Sonra lise yılları başladı. Yavaş yavaş kafa tutan ergemlik yıllarıyla kitaptan kopuş başladı ve son iki yıldır bir tane bile kitap okumadı. Bu durum üzüldüğüm bir çok şeyden bir tanesiydi. Yine de temelde bir şeyleri kazandırdığımı, yıllar süren sabır sonucu bunun meyvelerini alacağıma inandırıyorum kendimi. 

Bir de şöyle dedi Vnf;

                     '' Kızınızın öğretmeni ya da sık gittiği kafenin garsonu olmak, ona söylemek istediklerinizi kendi sözümmüş gibi söylemek isterdim.''

                        Bu tespitte oldukça yerinde. Çünkü ebeveynini umursamayan bazen düşman belleyen gençleri etkileyenlerin başında arkadaşlarının yanında sevdikleri öğretmenleri ya da her hangi biri de olabiliyor. Ve onların bir sözü kanun haline geliyor nedense. Çoğu zaman sevdiği öğretmenleriyle işbirliği yaparım bende. Ama biri çıktı şu günlerde karşımıza ki kitap okumayan kızım tekrar okumaya başladı.

                       Arkadaşıyla beraber 2. el kitap almaya gittiklerinde dükkan sahibi onlara Hayvan Mezarlığı'nı önermiş. Kitaplar hakkında konuşmuşlar ve sonra da kitabı satmış. Büyük hevesle satınaldığı ve aslında kütüphanemde olan kitapla gelip o gün bugündür okumaya başladı. Sonrasında bu kitapları satın almış ve kitaplığına koymuş..

                       Gözlerim yaşardı tabi ki. Okumayı sürekli hale getiren okul rehberlik öğretmenini de anmadan geçmeyeyim. Hemen dükkana gidip sahibiyle de tanıştım ama bunlardan Pelin'in tabi ki haberi yok. Yalnız adam hep ütopik kitapları önermiş :)

Otomatik Portakal, Cesur Yeni Dünya, Fahrenhiet 451, 1984... 

                   Dükkan sahibi de aslında bir yazar. Bir kaç tane kitap yazmış ve şu sıralar bazı fuarlarda kitaplarını imzalıyor. 

                     Gençlere ne zaman ne şekilde dokunabileceğimiz belli olmuyor. Çocuklara da öyle. İnsanların bu şekilde birbiriyle ilişkisini çok önemsiyorum. Küçük bir sohbet yıllardır süren üzüntümü geçirdi!