Cuma Yazısı

               '' 18 yaşında yaşamı tarif et deseler, içinde fazlaca umut, heyecan ve mutluluk olan bir tanımlama yapardım.Başka bir kelime var mı bilemiyorum, yaş aldıkça tanımlaması bu kadar değişen. Çokça deneyimin, yaşanmışlığın,görmüşlüğün ardından hayatın tanımı ve içinde barındırdıkları da değişiyor.

 " Hiçbir zaman, hiçbir an kendimi unutup, nasıl göründüğümü yok saymadığımı, geri çekilip çekilip kendime bakmaktan, gördüğümü beğenmeyip ona hayalimdeki şekli veremeye çalışmaktan önümdekini hep ıskaladığımı görüyorum şimdi. ‘’Peki şimdi görüyor musun?’’ diye sormayın, onun da var en az bir on beş senesi. İnsanın ömrü herhalde bu yüzden uzun, bir halt ettiğinden değil, ne halt olduğunu on-on beş senede bir anlamasından" diyor Şule Gürbüz  Zamanın Farkında adlı kitabında.  İnsanın nasıl yaşadığını , neyi niçin yaptığını, olup biteni anlamlandırması uzun sürüyor gerçekten.

Doğanın mucizevi gücünü, etkisini gençken göremiyoruz ne yazık ki. Yaş almanın en pozitif yönü bu bence. Belki de bu yüzden haftalık şükür yazısı yazıyorum. Gördükçe dışımızda ki dünyanın kıymetini içimiz bir şeylere karşı minnetle doluyor. Herkeste farklı belki adres ama her zaman şükrüm Yüce Yaradana.

Bu hafta içi harika bir gökyüzü vardı. Koyu bulutlar içinden çıkan gökkuşağını görünce sevinçten zıpladık arkadaşlarımla. O sırada bir kafe de oturuyorduk .

Hafta içi okumalarım devam etti tabi ki. Can Kozanoğlu'nun Acemi Eğitimi kitabını okudum ama çokta beğenmedim. Yazdıklarını kendi yaşamöyküsü olduğunu düşünerek okumaya başladım ama sonra öyle olmadığını anladım. Uçuk kaçık olaylar ilgimi çekmedi kısaca. İki aydır almaya başladığım Nihayet dergisini çok sevdim. Her ay ele alınan konuları derinlemesine ele alıyor.

Okuduğum diğer kitap Sevin Okyay'ın kendini anlattığı röportaj kitap. Çocukluğundan itibaren yaşamını soru cevap anlatıyor.

İşimi seviyorum, çocukların saflığı içinde olmak çok güzel. Özellikle öğretmeni canından bezdiren çok mevcutlu bir sınıfta olmadığım için ne kadar şükretsem azdır.

Çiçeğimi hep kendim alırım. Her evde her an bence bir demet çiçek olmalı. Bir deneyin, evinize nasıl bir hava getirecek göreceksiniz.

Yaptığım el işlerim olmadan asla. Bu fotoğraf karesi gün içinde koşa koşa eve gidip sahip olmak istediğim şeylerin hepsini kapsıyor. Dergi, kitap, kahve, pasta ve örgü saatim.

Yapmayı sevdiklerimden biri de etamin. Yakında gözlük alacağım galiba. Artık minik minik bu 

kareler beni çok zorluyor. 

Bir cuma daha geldi, herkese huzurlu ve sağlıklı ve mutlu bir haftasonu dilerim..