Bugün Cuma

Günaydınnn!!

Güzel bir hafta sonuna ulaştım şükürler olsun. Ne olursa olsun iyimser, pozitif olmayı elden bırakmayıp bir hafta daha geçirdiğim için şükürler olsun diyorum. Dünyanın bin bir türlü acısı, kötülüğü bitmiyor, her gün yeni bir şeye gözümüzü açıyoruz, yarınımız ne olacak o bile belli değil. Şu an iyiyim ya, günü kurtardım diyorum artık. Haftamı güzel geçirmeye devam ettim bu kezde. Hafta sonu kakaolu cevizli kekle doldurdum günümü. Şükürler olsun paylaşmakta nasip oldu. Çünkü ansızın gelen 4 arkadaşla bölüştük hem keki hem muhabbeti. 

Cuma günü pazarda rastladım bu büyük limonlara ve hemen aldım. Kıbrıs limonu dedi pazarcı, kocaman kocaman. Gözümün önünde olsun dedim koydum sehpama. Gerçi 2 gün sonra çürümeye başladı.

             Sabah manzaram onlarca evin ve apartmanın arasında beni neşelendiren gökyüzü oldu. Etrafı görmek istemiyorum , binalardan ,taş ve çelikten nefret ediyorum, kendimi göğe sabitliyorum , hızlı hızlı  yürüyerek köye kaçmaya çalışıyorum.

              Serdar Tuncer'in bir yazısında şunları okumuştum ve not etmiştim. Nasıl da denk düştü :
               ''Aynı şeye bakıyoruz ama hiç birimizin gördüğü diğeri ile aynı değil. Başımızı kaldırıp gökyüzüne baktığımızda gördüğümüzün aynı olduğunu kim iddia edebilir ki? Bulut diye bir şey var mesela kâh kar beyazı, kâh yağmur grisi, kâh güneşe perde, kâh rüzgâr elinden perişan, öylece salınıp duruyor tepemizde. Adını bulut koymuşuz ya bir kere, başını kaldır göğe bak, ne görüyorsun? Bulut. Bitti. Bitmez! Çünkü gördüğümüz şeyin adında ezberimizle mutabıkız ama onu nasıl gördüğümüz öyle mi ya?''

                  Okulda ki çalışmalarımız terapi benim için. Çocuklarda kendilerine göre yapıyorlar ve bayılıyorum onların yaptıklarına.

Devam etmek istiyorum Serdar Tuncer'in görüşlerine. Çünkü öyle haklı ki :

''Meselelere hep başka başka ve biricik bakışımız değil mi bütün kavgalarımızın sebebi? Kalbimizle aramız iyiyse en olmadık bakışa dahi tebessümle yaklaşıp ‘gönül neyi severse güzel odur’ diyerek hoş görebiliyoruz. Aramız yoksa kalbimizle, eksiğe, yanlışa, bize benzemeyene, bizim gibi düşünmeyene, doğrumuzdan uzak düşene verip veriştiriyoruz. Hâlbuki kendimiz bile her zaman kendimiz gibi düşünemiyoruz, başkasından sürekli bunu beklemeye ne hakkımız var? ''

Örgü işlerime devam ediyorum tabi ki, çünkü öyle zevkli bir iş ki benim için. Halamın kızı da ezelden beri el sanatlarına düşkün. Bir işte çalışmıyor ama resim yapıyor, örgü, dikiş ne varsa yapar. Ev içinde malzemeleri dolunca minik bir dükkan tutmuş bir apartman altında. Oradan geçerken gördüm camını, ne tatlı insanlar var şu dünya da diye düşündüm. Güzel işler katıyorlar hayata. Cama konmuş bir bebekle katkı olur mu demeyin !

Çarşamba günü akrabalarla buluştuk. Annemler, teyzemler, büyük halalar. Okul çıkışı ben de gittim. Annemin teyzesi yalnız yaşıyor eski bir apartmanda. Onun katına çıkarken ışınlandım kendi çocukluğuma. 

Masasında bu cam kaseyi gördüm ve sordum neredeyse 50 yıllıkmış. İlk evlilik zamanlarında Yalova'dan almış. Nasıl güzel değil mi?

Eskiyi özlüyoruz hep, dertleniyoruz sonra da niye böyle diye. Yine Serdar Tuncer'e kulak verelim;

''Dedelerimizin dilini anlayamıyoruz ama torunlarımız yeryüzüne diriltici nefesi üfleyecek diye umudumuz var. Kıyafetimiz, tavrımız, tarzımız, şehrimiz, evimiz, okulumuz, çarşımız başkasına benziyor, sonra da buradan neden bir biz çıkmıyor diye çile çekiyoruz. Ne usul kalmış ne erkân, ne töre kalmış ne adap, ne ilim kalmış ne hikmet, ne ahlak kalmış ne muhabbet, ne müsamaha kalmış ne tahammül…''

                         Dün de bizim kızlar buluştuk, sohbet ettik resmen terapi yapıyoruz birbirimize. Çalışsak da bir işte böyle de donatıyoruz masalarımızı. Bir arkadaşımız dışında herkes öğretmen. Bu mesleğin iyi yönü yarım gün her şeye zamanımızın olması çok şükür.

Yine dönmek istiyorum yazarın düşüncelerine:

Bu yanlışlarda bizden önceki nesillerin hata payını görecek ve bizden sonrakiler bu hataya düşmesin diye elimizden geleni yapacağız. Din anlatacağım diye insanları dinden çıkaran akademisyen de, rüşvet yiyen bürokrat da, ulvi mirasımıza kasteden siyasetçi de, toprağına yabancı aydın da, rating için her türlü ahlaksızlığı caiz gören müptezel de, hayvanlara zulmeden hayvan da bizim içimizden çıktı. Biz yaşarken oldu bütün bunlar. Bir siyasetçi gelip düzeltmeyecek Türkiye’yi, bir akademisyen çıkıp hakkını iade etmeyecek hakikatin, bir yazar yazdığı kitapla yeni baştan örmeyecek gökkubemizi; bilakis biz iyiyi bilip güzele meftun olarak doğrunun uğrunda can verecek erdeme erişebilirsek, içimizden çıkan siyasetçi düzgün olacak, entelektüel gâvur olmayacak, patron Allah’tan korkacak, müteahhit vebal diyecek, öğretmen ibadet eder gibi anlatacak dersi, doktor hastasını emanet bilecek, hakim istikbali pahasına savunacak adaleti, insan insan olacak.

Haftamızı bitirirken şu öğüde kulak verelim;

Biri gelip de her şeyi yeniden güzel ve doğru etsin değil yani benim güzel dostum, ben güzel ve doğru olmazsam gelmeyecek hiç kimse ve güzel olmayacak hiç bir zaman hiç bir şey!