İnsanlık Bu kadar mı?

                      Netflixte izlediğim The Platform filmi akışı ve kurgusuyla bilindik filmlerden. Konusu belli zaten dünyanın sorunu; insanların aç gözlülüğü. Ama seyredilmesi, ders çıkarılması filmlerden. 300 katlı bir platform düşünün; her katında mahkumlar kalıyor. En üstte ki kattan itibaren günde bir öğün mükellef bir sofra hazırlanıp aşağı katlara doğru iniyor. Her katta belli bir süre duruyor ve insanlar karnını doyuruyor. Yemekler herkese yetecek kadar aslında. Ama insanların aç gözlüğü, nimete saygısızlığı, bencilliği birleşince aşağıda kalanlara yalnızca tarumar bir sofra düşüyor paylarına. İşin ilginç yanı üsttekiler belli bir süre sonra aşağı iniyor. Günümüzle ne kadar örtüşüyor değil mi?  Şimdiyi düşün, aç değilsen ne mutlu geriye kalanın canı cehenneme..

                           Jhon Cheever'in Yüzücü kitabında Dev Radyo adlı bir öyküsü var. Bir çift evlerine bir radyo alır ama bu radyoyla tüm apartman da bulunanları dinleyebildiklerini görürler. Öyle ki apartmanda olanlar radyo da canlı olarak yer alır. Öykü de radyo üzerinden toplumun para düşkünlüğü, hırsızlıkları ve ahlak düşkünlükleri ortaya konur. Hiç kimse göründüğü gibi değildir. Ama belli bir süre sonra karı koca dinlemekten vazgeçerler. Hayatın tekrar yalan yüzüne dönerler, klasik müzik dinlemeye başlarlar. Çünkü gerçek yüzünü gördükleri insanlara katlanmaları mümkün değildir. Ne var ki zamanla karı koca eleştirdikleri komşulardan hiç farklı olmadıkları, ikiyüzlülük yaptıkları ortaya çıkacaktır.
                     Bu düzen de biz nerede duruyoruz, bir düşünelim..