Birleşmiş Milletler temsilcisi Sergio'nun hayatı anlatılıyordu. 21 Yaşında üniversiteden mezun olan Sergio Vieira de Mello tüm hayatı boyunca yapacağı diplomatlık işine başlıyor. Dünyanın bir çok savaş veren bölgesinde çalışıyor. En son Irak'ta bir saldırıya uğruyor ve çalıştığı ofiste yıkıntı altında kalıyor. Burada onu kurtarmaya gelen askerlerden o anı dinliyoruz. Neredeyse vücudunun tamamı enkaz altında kalmış durumdayken yalnızca çalıştığı arkadaşlarını düşünüp onları soruyor. Hatta onları kurtarmaya gidin diyor devamlı.
Ölümle yüz yüze gelmiş insanların bazılarının bu kadar soğukkanlı oluşu, hala mükemmelliğini koruyuşu çok ilginç geliyor bana. Bir çok son durumda buna rastlanıyor ve neredeyse kahramanca ölüyorlar.
Rilke'nin Malte Laurids Brigge'nin Notları'nı okuyanlar bilir. Şair Felix Arvers ölüm döşeğindedir. Hastane de çalışan rahibeler günlük işlerini yapmaktadırlar. Aralarında fazla eğitimli olmayan bir rahibe etrafa emirler verirken 'koridor' demesi gerekirken kolidor der. Arvers dayanamaz ' kolidor değil, koridor ' der ve ölür.
Ölüm anında bile durumunu yok sayıp gördüğü yanlışı düzelten biri nasıldır acaba diye düşünmeden edemedim. Ya da hayatta devam edecek bir şeye müdahale ne kadar anlamlıdır? Ya da buna insan niye gerek duyar?
Bazı büyük insanları tam anlayamayacağız gibi geliyor bana.
Kendimizi bile bazen anlayamazken, bir başkasını çözümlemek daha da zor. 2 gün önce bir arkadaşım intihar etti.. O anda ne düşündü, hangi çıkmazlar onu bu noktaya getirdi, sürekli bunu düşünüyorum. İnsan beyni muamma :/
YanıtlaSilhele intihar noktası nasıl bir durum:(
Siltanımasam da çok üzüldüm mömentos..
"dahi anlamındaki de ayrı yazılır" diyerek ölmek istedim şimdi ben de.... :) açık hava fotoğrafların ve renklerin çok iyi geliyor pelin, teşekkürler.
YanıtlaSilben teşekkür ederim..
Sil