Günler Günlerimize Tane Tane Damlarken..

                              Ali  Ural'ın Makyaj Yapan Ölüler kitabında şöyle bir paragraf okudum ve üzerinde düşündüm uzun uzun.
'' Her hayatın katları, daireleri ve odaları vardır. Yüksekliğe ve cepheye göre manzara değişse de bütün pencerelerin de aynı yüz vardır. Bir gün sokağınızdan geçerken , oturduğunuz binanın bütün pencerelerinde kendinizi görürseniz sakın dehşete kapılmayın! Bakın onlar ne kadar sükunetle izliyorlar sizi. İlk katta ki çocuklar size ne kadar çok benziyor. İlk pencerede ki emzikli çocuktan, son pencerede ki önlüklü çocuğa kadar hepsi el sallıyor size. Hadi durmayın, siz de el sallayın onlara! Onlar sizi tanıdılar, siz de onları tanıyın! ''
                       Hayat hızlıca akıp giderken katları çıkıyoruz adım adım. İlk katlarda kimi zaman üzgün oturuyoruz ergenlik kırgınlıkları içinde kimi zaman da  müzik eşliğinde çılgınca dans ediyoruz. İçimizde ki enerji kontrol edilmez bir şekilde çoğalırken bir o oda da bir bu odaya geçiş yapıyoruz. Sonra diğer katlara çıkıyor insan enerjisi tükenerek. En üst kata ulaştığında bol bol cam kenarında oturur buluyor kendini bazen yalnız bazen hayat arkadaşıyla. 

                        Ne güzel tasvir etmiş yazar. Sanat böyle işte. Yaşamı sorgulayan insana cevaplar bulmaya çalışıyor. Yürüdüğüm yolda sık sık okuduğum kitapları düşünürüm. Ya da yazıları. Bazen gazete de bazen bir dergi de karşıma çıkan paragraflar uzun  süre aklımdan çıkmaz olur.

giriniz
giriniz, giriniz
elbette, tam zamanında geldiniz
sardunyalar sardunyalara akarken
günler tane tane günlerimize sarkarken
iç içe geçmiş bardaklar gibi
dış dışa geçmiş kolyeler gibi
odalardan odalara bakışımlı
aşk ışıklı sürahiler gibi
günler günlerimize tane tane damlarken
diyorum
bir kuşluk vaktinin sarı solgun söylemiyle
düşlerde görülen bir başkasının düşünden
neden olmasın siz de geçiniz

Edip Cansever'den..

Hayata anlam katan sanat dalından resimde Gerhard Richter ismini ve ünlü tablosu Abstraktes Bild'i öğrendim geçen gün. Televizyonda ki bilir kişi öylesine etkili anlattı ki resmi, bir şeyler hakkında bilgimiz olmayınca onun değerini anlamayıp acımasızca ama bir o kadar da değersiz biçimde değerlendirdiğimizi düşündüm. Bir tabloda kayboldunuz mu hiç ?

             Bir de Nadia'nın Aile Sofrasını seviyorum. 24 Kitchen kanalında sımsıcak gülümsemesiyle hazırladığı yemeklere bayılıyorum. Kültürümüzde yemek yemeğin ayrı bir yeri var. Bu hücrelerimize işlemiş bence, hayatının bir döneminde kendini mutfakta bulmayan yok gibidir. Elimde ki kitaptan bizlere has tatlı olan helva hakkında ilginç bilgi ediniyorum. Doğu zindanlarında idam mahkumları hapsedildikleri yerde infazı beklerken  bir gece kendilerine helva ikram edilirse, ertesi gün asılacaklarını anlar ve o gece tövbe istiğfar ederlermiş. Bu gece verilen helvaya Helva-yı nevmidi  (ümitsizlik helvası)

denirmiş.

                İster kitap yazsın ister resim yapsın ister yemek, insanoğlu her alanda varolmaya çalışıyor. Günler tane tane damlarken hayatı anlamdıran , gören, hisseden , şükreden kalplere selam olsun..