18 Ocak 2013 Cuma

NUH'UN GEMİSİ

                           Yaşar  Kemal'in   Nuh'un  Gemisi   okuyorum,  bitmek  üzere.  Yaşar Kemal'i  anlatmak  gerekir mi?   Ya da   okuyup  etkilenmemek..  Bazı  kitaplarını  okumama  rağmen  kitaplığımda  hiç  kitabının  olmaması  kötü.  Artık  yavaş  yavaş  tüm  kitaplarını  alacağım.  Kendi  yazarımız,  hem de  dünyaca  kabul  görmüş,  üstad,  dil ustası,  bizi  en  iyi  anlatan  yazar o.  Ben de  olmaması  çok ayıp.
                           Kitap  ilk  olarak  Diyarbakır  bölümüyle  başlıyor.  Yaşar  Kemal  Diyarbakır'ı   tezatlar   şehri  diye  betimliyor. “İnsan birden irkiliveriyor, Atom bombası bu şehre düşmüş sanki. Yer yer taş yığınları, harabeler. Diyarbakır pas tutmuş, Diyarbakır, eski, çok eski bir demir kapı kadar paslı. (…) Bu şehir kılıf içinde.” 
Yazar  öyle  güzel ,  usul  usul  anlatıyor ki ,  sanki  oradasınız.  İlginç  konulardan  birisi  de  Diyarbakır'a  gelen  göçmen  konusu.  1939  yılında  Bulgaristan'dan  gelen  göçmenlerden  bir kısmı   Diyarbakıra   yerleştirilmiş.  Yer  Diyarbakırın  21  kilometre   doğusunda  Ambar  çayının  kenarındaki  köprübaşıdır.  Buraya   üzeri  kiremitli  ,  iki  göz   bir  de  ahırıyla  94   ev  yapılıyor.  Kuruluş   gayet  güzel . Bu  94  eve   500  den  fazla  göçmen   konuyor.  Köyün  adı  da  Köprübaşı  oluyor.  Hükümet   göçmenlere   birer  çift  öküz,  birer  pulluk,  tohumluk  veriyor.  Otuzar  dönüm  toprak  tevzi  ediyor.  Buraya  kadar  durum  güzel  ama  işler  yolunda  gitmiyor. Diyarbakır'ın   olumsuz  şartları,  susuzluk,  hastalık  göçmenlerin  geldiklerinin  ilk  ayında  120  can  veriliyor. Çevreye  uyum sağlanamıyor.  Ölenler  ölüyor,  kalanlar  tekrar  göç ediyor. Gidenlerin  bir  kısmı da  gittikleri  yerlerde  barınamayıp  tekrar  dönüyorlar. Geri   dönüyorlar  ama  ne üstte  kalmış,  ne  başta.  Hükümet  tekrar  yardım  ediyor.  Geliyor,  yerleşiyorlar  ama  beş  yıl  zürriyet  türemiyor,  beş  yıl  sonra  yavaş  yavaş  doğumlar  başlıyor.
Bu  işin  başlangıcı.  Yaşar  Kemal  yaşananları  o  dönemler   cumhuriyet  muhabiri  olarak   ele  almış.
                               Adım  adım  Anadolu'yu   geziyor  Yaşar  Kemal.  Onun  kaleminden,  onun  gözünden  okumak  farklı.  O  dönemler  Van'ı  anlatıyor.  Şimdi  üniversitesiyle   koskoca  olmuş  şehrin  durumu çok  kötü.  Şehir  bir  köyden  farksız.  1952  yıllarında  yaptığı  geziler  ülkemizin  bir  yüzü.  Van  ,  Bitlis, Erzurum ,   daha  bir çok  il.. Bir  ara  kaçakçılık  işine giriyor.  Yine  onun  kaleminden  okunmalı,  o insanların durumu,  sefaleti,  nasıl   yapıldığı.

           
                                        

                             Hele  Pasinler de  yaşananlar.  52  yılında  yaşanan  deprem  ,  depremin  kış  aylarında  yaşanması.. Soğukta  insanların  çadırda  kalma  çabaları.  Yaşananlar  okundukça  sizi  boğazınızdan  yakalayıp  sıkmaya  başlıyor.  O  insanların  çilesi.  Oradan   başka  bir  ile  geçen  ve  yurdumuzu  bize  yazan  Yaşar  Kemal.  Bitlis  yolunda  yaşanan  bir  kaza.  İnsanlık  dramları..
Amasya ya  gidiyor.  Orası  farklı bir  açıdan  acı  çekiyor.  Amasya  sular  altında.  Bütün  Amasya  vadisi  sular  altında.  Taşkın  suyun  uzunluğu  30  kilometre  .  Bu  su  değil,  balçık. Sel  karşısında  yaşanan  insanlık  dramları. Burada  ki insanlar  her yıl  olan su  baskınına  alışmışlar.
                            Kitabın  ilginç  bölümlerinden  biri  gemi seyahati.  Geminin  adı  Aksu  vapuru.  Yazar   bu  geminin  ününü  yıllardır  duyduğunu  söylüyor. Gemiye  biniş  anını  şöyle  anlatıyor :
                           ''   Kapıyı   açar açmaz   birden  sendeledim.  Bir  koku,  bir  koku,  tarifi  kabil değil...Adamın   ciğerine  kurşun  nasıl  işlerse  ,  öyle  işliyor.  Korkunç  bir  koku  temiz  havadan  gelen  insanı  vuruveriyor.  Ustura  gibi  keskin... Bir  zaman  insan   kendine   gelemiyor.  Kendimi   azıcık  toparladıktan  sonra   içerilere  doğru  yürüyeyim  dedim.  Bir   kalabalık... İnsanlar,   üst üste, yan  yana  ,  kucak  kucağa,  kirli,  yırtık,  asıl  rengini  kaybetmiş  yorganların,  telis  çuvalların,  yırtık  hasırların  altında   birbirlerinin   üstüne  yığılmışlar...  ''
                          Bir  solukta  okunan,  üzerinden  onca  yıl  geçmesine  rağmen  acaba  hala  böyle  şeyler yaşanıyor mu   diye  düşündüren  bir  kitap.  Yaşar  Kemal  farkıyla...






               

2 yorum:

  1. Yaşar kemal'in kitaplarını severim . Buketcim anlatımınla kitaptan etkilendim bir ara okumak isterim.

    YanıtlaSil
  2. Yaşar Kemal demek yeterli. Hangi kitabı olursa olsun. Aslında bazı yazarlar vardır benim için tüm kitaplarını gözü kapalı almak ve tabii ki mutlaka okumak gerekir. Yaşar Kemal de benim ilk gençlik yıllarımdan beri her kitabını okumaktan zevk aldığım bir yazar. Sana keyifli okumalar canım...

    YanıtlaSil

Cuma Geldi

                                   Evet cuma geldi, yorgunluk da geldi hatta günlerdir süren baş ağrılarım da geldi. Bu hafta oldukça olums...